Nieraz już trafialam na produkcje gdzie za "dziecinną oprawą" kryła sie poważniejsza fabuła (chociażby świetne Pandora Hearts w wersji czytanej) jednak tutaj śmiem twierdzić iż oprawa graficzna odebrała serii wiele powagi.
Modele postaci przypominają kukiełki ze stawami nie do końca tam gdzie być powinny. Modele robotów są po prostu śmieszne/brzydkie - z głównym bohaterem na czele. Sama animacja jest mocno przestarzała, z powtarzającymi sie ujęciami, monotonną choreografią walk - tak o około 15-20 lat.
Rozumiem uproszczenia formy, jednak transformacje androidów w tej serii nie mają sensu. Nawet nie próbowano udawać że maja jakiekolwiek techniczne wytłumaczenie lub że obydwie formy zajmują podobną objętość. Pomijając już sprawę znikających i pojawiajacych się znikąd ubrań oraz gitary tytułowego Kikaidera.
Wszystko to sprawiało iż fabuły (całkiem niezłej) nie dało sie brać na poważnie a filozoficzne rozważania gryzły sie ze środkiem przekazu. Narzekam może dlatego iż wiele produkcji o tematyce robotów/cyborgów przyzwyczaiło do dużo bardziej "realistycznego" konceptu humanoialnych maszym. Ale jeśli jednym z głównych motywów, o którym jest mowa praktycznie w każdym odcinku jest jakiś pecjalny obwód czyniący głównego bohatera modelem wyjątkowym to chyba można oczekiwac od serii nieco "techno porn"?