W 6. odcinku "Króla' zdecydowana i jak sądzę - niezamierzona przez twórców, przewaga plastiku nad żywiołem kina, nie mówiąc o "żywiole przedwojennej Warszawy". Ogląda się jak niskobudżetowy film, który udaje rozmach. Zrobiło się nieciekawie fabularnie narracyjnie (powieść bije pod tym względem scenariusz serialu na głowę!). W ogóle - jest już po prostu ubogo, płasko (i koszmarnie czysto...)
Niestety, także pod względem gry aktorskiej. Para Żurawski-Olszewski poległa już zupełnie. Jakubik zagrał się - "zaaktorzył" - na śmierć (mam wrażenie, że jesteśmy tutaj świadkami "casususu Ogrodnika" - duzy talent, z którego ostatecznie zostaje "aktorzenie") Boczarska próbuje budować postać psychologicznie, ale gra głównie jej charakteryzacja. Nawet epizod Szyca w 6. odcinku słabiutki. Gora - na tym etapie, to już tylko "dwie miny na krzyż", a jej wątek jest dość rozbudowany - wymaga zdecydowanie więcej, chociaż aktorka mimo wszystko się broni, także dzięki charakterystycznej i instygującej aparycji. Nadal dobry - precyzyjny, kreatywny - Pieczyński. Czekam zawsze na doskonałego Tołpę...

Sporo po prostu infantylnych zabiegów, jak np. motyw z kotami/urnami kotów - ani to dreszczyk demoniczny, ani groteska. Wątek sado-maso po prostu głupio-tendencyjny - z "narodową szkolą" w tle. W powieści to było COŚ! Tu została z tego jakaś taka... etiuda filmowa? I też nie zagrana, a NADgrana. Kombinacji w tych paru minutach co nie miara...

Mam wrażenie, że twórcy nie mogli się zdecydować, co do wyboru konwencji, w jakiej chcą pokazać "Króla". I ostatecznie wyszło coś między komiksem a naturalizmem. I chociaż mięcho gęsto-często jest tam pokazywane (a to krew sika, a to amputacyjka ręki), to jednak mięsa i miąszu tu brak.

I w sumie jest i dziwnie, i trochę straszno, bo pomimo wszystko ten serial nadal jest bodaj najlepszą polska produkcją tego rodzaju... Duży krok do przodu, ale potem już dreptanie w miejscu.