Oglądałem ten film jakieś kilkanaście lat temu, pamiętam, że wtedy ciarki przechodziły po plecach, tak trzymał w napięciu. Niedawno chciałem do niego wrócić, jednak nie pamiętałem tytułu. Zapadło mi za to po latach w pamięć nazwisko pana Toomey, bardzo często wypowiadane w filmie. O dziwo - wiele osób w Sieci pytało o ten film, pamiętając właśnie owo nazwisko :-).

I obejrzałem sobie ponownie. Ogromny plus za niesamowitą atmosferę opustoszałego lotniska i przedziwne dźwięki oraz... oświetlenie. Wspomniany pan Toomey także bardzo dobrze wczuł się w swoją rolę. Akcja czasem toczy się dość wolno, mamy scenę, gdzie bohaterowie filmu w obliczu śmiertelnego zagrożenia sobie spokojnie stoją, patrzą, co się dzieje, jeden z nich wygłasza wykład filozoficzny, drugi umawia się z trzecią na randkę, itp :-). Współczesne produkcje są bardziej dynamiczne :-).

Ano właśnie - pamiętajmy, że owy film ma już 20 lat, można mu więc to i owo wybaczyć, m.in. takie tempo akcji czy efekty specjalne. Szkoda tylko, że zdecydowano się pokazać tytułowych, wygenerowanych komputerowo "bohaterów" całej tej produkcji, troszkę to psuje widowisko. Wszak nie od dziś wiadomo, że najbardziej straszne jest to, czego nie widać :-).

Ale gdyby tak nie zwracać uwagi na te parę drobnych szczegółów - film ogląda się bardzo dobrze, nadal trzyma w napięciu, a najlepiej zaplanować sobie seans parę dni przed planowanym wylotem :-). Człowiek się później czuje trochę nieswojo na pokładzie samolotu - a nuż wylądujemy na pustym lotnisku... :-). Pozdrawiam.