Jestem wlasnie po obejrzeniu pierwszego sezonu i zastanawiam sie czy zabrac sie za drugi... i
chyba jednak sobie odpuszcze. Bardzo lubie Alicje, ale smieszy mnie to jak wszyscy sie za nia
uganiaja. Prosze mnie zle nie zrozumiec, Magdalena Rozczka jest piekna kobieta, ale blizej jej
do czterdziestki, stad zachwyt wszystkich panow w szpitalu, to troche przesada (szczegolnie
biorac pod uwage, ze kreci sie obok niej mlodsza i ladniejsza siostra). Po drugie, nie
rozumiem tendencji do laczenia w pary glownych bohaterow. Jakim cudem, taki bohater
zawsze jest wolny, ewentualnie po ciezkim rozstaniu... wszyscy wolni, zeby wszystkich laczyc w
pary, oczywiscie nie wychodzac poza mury szpitala.
No i gdzie znajdziemy wolnego singla grubo po trzydziestce? Wszyscy kariery robia? A w
serialu jest ich caly pogrom - chyba wyrabiaja srednia krajowa. Oprocz jogina, to tam chyba
nikt nie ma stalego partnera (i to jeszcze spoza szpitala).
No i leczenie... bajka. Szymon Bobrowski chyba dostal role zycia, po ktorej zawsze bedzie
lubiany, no bo ktora z nas nie chcialaby rodzic pod jego okiem? Jogin? Czy sa szpitale w
Polsce gdzie rzeczywiscie jakis praktykuje? W Ameryce zdarzaja sie, ale to tez inna bajka.

Serial, oprocz scen operacji malo realistyczny. Szczesliwe oznalezienie tatusia, jeszcze
bardziej czyni z tego serialu absurdalny. No i tu posypia sie na mnie gromy - ale do Alicji
bardziej pasuje Florek...

Mam szczera nadzieje, ze ten serial nie stanie sie drugim Na dobre i na zle, gdzie wszyscy ze
wszystkimi... a pacjenci lecza sie sami, bo w scenariuszu same sceny milosne.