Pierwsza seria była w mojej ocenie fenomenalna. To chyba pierwszy serial telewizji polskiej, który nie nudzi, nie powtarza tysiące razy wałkowanych wątków, jest ciekawie i dynamicznie zrobiony, z dobrą i utalentowaną obsadą i który opowiada o czymś konkretnym, a nie "kocham go, ale on mnie nie" itd.
Podoba mi się też to, że serial nie pudruje i nie upiększa zarówno życia, jak i usposobienia Polaków. Wszystko wydaje się autentyczne i naturalne.
Co do drugiej serii - trzyma poziom. Odnoszę wrażenie, że druga seria jest bardziej naturalna (typki z bloków z odc. 4 gadali po swojemu, a przekleństwa nie zostały wypikane), końcówka odcinka niesamowicie emocjonalna i fenomenalnie zagrana. Oby tak dalej, "Londyńczycy" to jedyny serial, który w natłoku "Pierwszego badziewia", "M jak mdłości" i "Barw Badziewia" warto oglądać.