Osobiście nie polecam czytania książki, na podstawie której powstał serial - zmęczyłam pierwszy tom w bólach, w drugim z poczucia obowiązku dobrnęłam do połowy i uznałam, że chyba mnie pogięło, że się do tego zmuszam, skoro tyle jest innych fajnych książek / filmów.
Natomiast serial uważam za rewelacyjny, świetny i genialny, coraz lepszy z sezonu na sezon. Trzeci sezon skończyłam wręcz z jękiem "Proszę, proszę, chcę już od razu czwarty!" i czekam na ten czwarty, jak na żaden inny serial powracający po letniej przerwie. Bohaterów tego serialu lubię wszystkich, od żadnego z nich mnie nie odrzuca, naprawdę nie rozumiem, co wszyscy mają do Quentina, dla mnie to lider całej grupy, pchający akcję serialu do przodu. Zdaje się, że wszyscy wieszający na nim psy chcieliby tu widzieć klon Harrego Pottera w wersji student, tyle że ta postać została zupełnie inaczej wymyślona.
A co do Eliota, jest jedną z moich ulubionych postaci. Ba, po scenach, w których śpiewał "Under Pressure" po prostu się w nim zakochałam! (zaznaczę, że jestem ciut starsza od aktora grającego tę postać, więc nie jest to jakieś nastoletnie zadurzenie w ładnej budzi aktora, choć swoją drogą wyglądał wtedy całkiem całkiem - z dłuższymi włosami mu lepiej i ten cały image wymiętoszonego skazańca... :) ) Chodzi o to, że doceniłam, jak świetnym jest aktorem, kiedy zobaczyłam, ile uczucia, ile "duszy" grana przez niego postać wkłada w ten śpiew i w dodatku widzę tu spójność między okazaną przez Eliota emocjonalnością a właśnie tym, że ta postać jest gejem (owszem, trochę to stereotyp, ale np. taki Penny-twardziel-buntownik owszem, odśpiewał swoje, ale w zupełnie inny sposób, bardziej z obowiązku i mechanicznie). A ostatnie sceny ostatniego odcinka 3 serii... Brr, aż miałam gęsią skórkę i to też jest zasługa gry aktorskiej aktora grającego Eliota, choć w tym konkretnym momencie "Eliot" nie jest przecież sobą.

Dzięki za komentarz. Zauważyłem, że z odcinka na odcinek było trochę lepiej ale to nadal mnie nie przekonało. Serial jest fajny na swój sposób ale brakuje mi tu czegoś... Czegoś co sprawi, że będę chciał zarwać nockę.

Niecały rok minął od Twojego wpisu. Jeśli jeszcze nie sięgnąłeś po książkę to nawet nie próbuj... gniot. Nie wiem co gorsze, książka czy serial :(

Co prawda nie czytałem książki, jednak w 2 sezonie to miałem wrażenie że oglądam tani erotyki niż serial o magii ):

I nie czytaj :) Wystarczy że masakrujesz się serialem, hyhyhy... Robiłam 2 podejścia do tego serialu, no i kurde... no nie, nie da się :D

Już nie masakruje 2 sezon skutecznie mnie zniechęcił do dalszego oglądania, erotyki które nie była potrzebna zdecydowanie w tym sezonie było za dużo ):

2 sezon do przebrnięcia, 3 był dobry, ale to 4 wydobył prawdziwą magię z prowadzonej historii i poznanych bohaterów.

Czy było warto? Zależy od tego, co Wy z tego serialu wydobędziecie dla siebie. Ze swojej strony jestem absolutnie usatysfakcjonowany.

"So needless to say
Of odds and ends
But I'll be stumbling away
Slowly learning that life is OK.
Say after me
It's no better to be safe than sorry"

Cóż dla mnie był drugi sezon niestety bardzo zły wręcz niestrawny, uważam przesadzono z dziwnym erotyzmem przez co serial mocno się ciągnąć do tego stopnia że porzuciłem serial ):

Niektóre seriale przypominają serią porażek życie tylko po to żeby na koniec zajaśnieć, zlepić wszystko co było i przypomnieć nam, że było warto mimo wszystko. Sezon 2 mógł być tego przykładem, szkoda, że tak szybko się poddałeś.

Mam tylko nadzieje że nie zlepili 2 sezonu bo tam brakowało fabuły - A erotyzm niczego nowego nie wnosił ):