Czy każdy człowiek ma w sobie pokłady zła, a ludzie dobrzy to po prostu ci, którzy nie pozwalaju mu nad sobą zawładnąć?
Czy miłośc wystarczy aby przeżyć?
Ile tak naprawde wiemy o ludziach, krtórych na pozór znamy?

Abstrahując od typowiej dla Lyncha realizacji Miasteczka Twin Peaks bardziej niż na tajemniczych symbolach i surrealistycznej formie w jakiej serial zostal nam zaserwowany chciałbym skupić się na wymienionych wyżej pytaniach. Oglądając filmy Davida Lyncha zawsze na pierwszym miejscu staram się "dać ponieść" temu co widze na ekranie. Bardziej niż na układaniu fabuły w całość staram się skupiać na odczuciach jakie mi towarzyszą podczas seansu. Podobnie podszedłem do Miasteczka Twin Peaks i po obejrzeniu wszystkich odcinków własnie te 3 pytania krążą mi po głowie.

Czy każdy z nas ma w sobie "Boba" , niecny byt, który żywi się naszym strachem i właśnie wtedy kiedy boimy się najbardziej on staje się najsilniejszy i czasami przejmuje nad nami kontrolę? Twórcy sugerują nam, że nie ma ludzi z natury dobrych lub złych. Każdy człowiek jest w pewien sposób podzielony i tylko od niego zależy która część jego duszy będzie tą przeważającą.

Oglądając ostatni odcinek odniosłem (może błędne) wrażenie jakoby reżyser starał się nam pokazać, że pewnego rodzaju "happy end'u" mogą doświadczyć tylko osoby kochające się, które mają swoje wzajemne wsparcie. W restauracji Normy Major z żoną wpatrują sie sobie głęboko w oczy, Bobby wpada na pomysł poślubienia Shelly, zakochana barmanka wchodzi spóźniona do pracy z wielkim uśmiechem na twrzy - losy tych bohaterów kończą sie się pozytywnie. Co dzieje się tymczasem z resztą mieszkańców Twin Peaks? Audrey najprawdopodobniej ginie w eksplozji banku, podobnie jak Pete i Andrew Packard, Leo w przerażeniu czeka na śmierć, Donna przeżywa załamanie po poznaniu prawdy o swoim ojcu, Benjamin Horne ginie z ręki doktora Willa, który jak się zdaje popada w obłęd. Przesłanie wydaje się być proste, przetrwać możemy jedynie posiadając wsparcie osoby nas kochającej. Kłamstwa, chciwość (generalnie pozwalanie naszemu wewnętrznemu Bobowi na zbyt dużo) doprowadzą nas to tragedii. Major przesłuchiwany przed Windoma Earla mówi, że jego największym strachem jest to , że być może miłość to jednak za mało? Jak pokazuje wątek agenta Cooper'a czasami tak się zdaża.

Co do trzeciego pytania myśle, że nie trzeba go zbytnio rozwijać. Twórcy chcą nam po prostu pokazać, że każdy człowiek ma swoje sekrety, że nigdy nie poznamy o kimś całej prawy. Nikt nie poza nas "całych".

To by było na tyle moich wypocin, chętnie poczytam wasze zdanie na temat esencji tego serialu i głównych pytanie, które utkwiły wam w głowie po jego obejrzeniu. Pozdrawiam.