Migranci Odcinek 2: Tetiana

Mówi, że dla niej bycie dobrą matką, to sprawianie, że jej dzieci są szczęśliwe. I uważa, że to się jej udaje. Zostawiła obiecującą karierę, dobre mieszkanie i szczęśliwe życie pod Kijowem, żeby dać swojemu autystycznemu synowi szansę na pomoc i lepszą przyszłość. Jak sama mówi – w Ukrainie nie ma odpowiedniej edukacji ani systemu wsparcia dla takich dzieci. Co więcej, Ilji po osiągnięciu pełnoletności groziło ubezwłasnowolnienie i odizolowanie od społeczeństwa w szpitalu psychiatrycznym.   Przyjechała więc do Polski i łapała się każdej pracy. Z rozchwytywanej dekoratorki wnętrz stała się sprzątaczką, krawcową, członkinią ekipy remontowo-budowlanej. Nie narzeka, żadnej pracy się nie wstydzi. Emigracja okazała się zbyt dużym wyzwaniem dla jej małżeństwa, więc została sama z dwoma synami pod opieką. Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi wróciła do pracy w zawodzie – znów urządza i remontuje wnętrza zgodnie z własną wizją. Po pewnym czasie miała tak dużo zleceń, że po wybuchu wojny w Ukrainie zatrudniła kilka osób i stworzyła kobiecą (uchodźczą) ekipę remontową. Wreszcie wraca na dawne tory i znów może zająć się pracą kreatywną i artystyczną – rozwija swój biznes, tworząc płaskorzeźby do wnętrz. Przy tym wszystkim nie przestaje być matką.