Wydaje mi się, że dużą bolączką serialu jest słaba kreacja głównych bohaterów. Równolegle do głównej linii akcji w filmach i serialach zwykle widz dostaje protagonistę, który budzi emocje, walczy o coś, przechodzi przemianę, wzbudza podziw/zazdrość/nienawiść/sympatię, itd. Dobry, interesujący główny bohater może "zrobić" film czy serial prawie tak samo jak fabuła. Przykładem wg mnie może być tu "Broadchurch", serial który bardzo lubię za bohaterów i wyśmienite aktorstwo, podczas gdy fabuła jest dość prosta i nie stanowi nic innowacyjnego.

W "Mindhunter" bohaterowie są po prostu nudni, nie budzą żadnych emocji i nic mnie nie obchodzi co z nimi będzie dalej. Każdy z tej trójki/czwórki (jeśli Gregg się liczy) mógłby z odcinka na odcinek zginąć i nie byłoby to dla mnie ani żadnym przełomem, ani żadną stratą gdyby zastąpił go ktokolwiek inny.

Holden Ford jest wyjątkowo nijaki, nigdy nie spotkałam się z tak mdłym głównym bohaterem. Jego związek z Debbie jak i ona sama są maksymalnie irytujący, a przewlekłe sceny seksu chyba mają po prostu wypełniać czas odcinka. W drugim sezonie niby jest lepiej z wiadomych powodów, ale postać Forda nie rozwija się i dalej pozostaje wkurzający i jakiś taki... Niedojrzały? Jakby ktoś nie miał pomysłu na postać, nie wiem.
Pani doktor Carr jako uosobienie profesjonalizmu ma tak lodowatą osobowość, że aż ciężko ją oglądać, ale nie idzie za tym żadna aura tajemniczości czy cokolwiek intrygującego.
Bill Tench jest nieco sympatyczniejszy, ale to taki typowy filmowy gliniarz, stereotypowy do bólu.
O Greggu szkoda nawet pisać.

Lubię wątki behawioralne i kryminalne w serialu, chociaż nie ma tu nic odkrywczego jeśli ktoś interesuje się chociaż trochę profilowaniem. Serial ogląda się w miarę przyjemnie, ale postaci ciekawe to tylko zbrodniarze (też nie wszyscy), a ich mamy w serialu ukazanych tylko po trochu. "Gwiazdą" serialu jest zdecydowanie Ed Kemper.

Oczywiście opinia w pełni subiektywna.