„Prawdziwa historia Eda Geina”? Raczej fantastyka luźno inspirowana postacią. Jeżeli ktoś chce poznać jego historię i portret psychologiczny, niech lepiej
sięgnie po literaturę faktu lub dobry podcast z gatunku true crime. O ile pierwsze dwa sezony trzymają naprawdę wysoki poziom pod każdym względem i dają nam niemal pełen obraz spraw, o których opowiadają, o tyle ten sezon nie powinien nazywać się „prawdziwą historią E.G.”, bo nią nie jest. Całość ciężko się ogląda, choć Charlie robi co może, żeby udźwignąć temat. Produkcja pełna jest przekłamań, przeinaczeń faktów i wymyślonych wątków. Jest chaotyczna, niespójna, momentami śmieszna i infantylna. Miałam nadzieję na perełkę, ale bardzo się zawiodłam. Z tą postacią sezon miał szansę przebić mistrzostwo Dahmera, niestety wyszedł z tego kiepski żart.