Nie było słabe. Wręcz przeciwnie, on okazał się po tych 10 latach bardziej dojrzały niż ona. Bo ona wciąż wierzyła, że wina leży po obu stronach, a on zrozumiał, prawdopodobnie po długiej terapii, że był ofiarą i ma prawo czuć się głęboko skrzywdzony i to na całe życie. Być może to, że zdobył się na odważne wyartykuowanie tego co czuje, było potrzebne, by domknąć tę historię i jednak jakoś ruszyć do przodu. Jej natomiast, pomimo z pozoru większego ostracyzmu społecznego i piętna wyroku, udało się poskładać swoje życie i nawet założyć rodzinę. On niestety, choć na wolności, wciąż tkwił zakleszczony i straumatyzowany. I to właśnie dowodzi, że ich romans nigdy nie powinien się zacząć. Różnica wieku, doświadczeń i wrażliwości była zbyt wielka.

A jeśli by skończyli żyjąc długo i szczęśliwie to by dowodziło tego że romans powinien się zacząć?

Bardzo dobre zakończenie! Właśnie na takie zasługiwała ta historia. Gdyby nie powiedziała przyjaciółce i tak by się pewnie wydało inaczej. Reakcja przyjaciółki jak najbardziej właściwa. Jeśli uważasz, że w relacji 17-18 latka i 30 letniej nauczycielki obydwoje byli tak samo winni, to coś jest z Tobą nie tak.