tego też właśnie nie rozumiem kompletnie co to wywoływało

Wg mnie było to wyjaśnione przez Petera, gdy rozmawiał ze wspomnieniem matki. Te wspomnienia to coś w rodzaju wersji nieba i piekła. Większość była dobra, więc przenosiła się do dobrych wspomnień, Peter był mocno szemrany, więc jego wyrzuty sumienia przenosiły go do wspomnienia, które było czymś w rodzaju piekła, dręczyło go. Trochę jak w Lucyferze, gdzie ciągle w piekle przeżywali swoją śmierć.

Hanna była dobrym człowiekiem, więc wracała ciągle do "dobrego" wspomnienia - w czasie tej rozmowy poznawała swoją miłość, Owena. Dodatkowo, podświadomość próbowała ją uświadomić, że nie żyje. Stąd nietypowe wstawki Owena, albo te pęknięcia na ścianach które tylko ona widziała.


Peter był złym człowiekiem, więc wracał do "złego" wspomnienia - rozmowy w czasie której uświadamiał sobie, że jedyna bliska mu osoba wcale nie jest tak dobra i nie kocha go tak jak to sobie wyobrażał.

Hmm, to ma sens :)

Mnie zastanawia czemu Hannę można było dotknąć a petera nie skoro od początku była martwa

Może właśnie dlatego, że jako jedyna nie wiedziała, że nie żyje. Cała reszta duchów widziała swoją śmierć. Mogę się mylić, ale w jednym odcinku Peter mówił, że była inna niż reszta, bo nawet potrafiła zmienić ubiór.