Niestety serial nie podołał.
Pewna postać podsumowuje pod koniec, że jest to bardziej love story niż horror i w zasadzie trudno się z tym nie zgodzić. I to nie tak, że mi wątki romansowe jakoś przeszkadzały: po prostu w tym serialu nie ma nic więcej. Wszystko dookoła jest puste, jakiekolwiek próby budowania postaci dookoła stanowią co najwyżej ciekawostkę, bo nie mają wpływu na żadne wydarzenia (Peter-ojciec, niedoszły mąż Dani, alter-ego wujka). Mam wrażenie, że niektóre rzeczy miały zostać niedopowiedziane, żeby zbudować większą tajemniczość serialu, ale zostało to ograne w strasznie tani sposób: drapanie się Hannah po głowie (Peter/Miles wyjaśnił, że doświadcza tego swędzenia wtedy, kiedy wchodzi w czyjeś ciało, więc czemu to dotyczyło Hannah?), to jak dokładnie zginęli rodzice dzieci (wielka tajemnica, której nie chce wyjawić alter-ego wujka), czy co takiego strasznego zrobił Peter w młodości (mówi o tym jego matka). To są wątki, które nie mają żadnego wpływu na fabułę i żadna strata, ale jak mawiała moja polonistka przed laty: "jeżeli w akcie I jest mowa o strzelbie, to w akcie IV ta strzelba musi wypalić". Bezsensownie były poruszane rzeczy, z którymi nikt nic nie zrobił.
Wydarzenia w znakomitej większości są mocno przewidywalne, co nie byłoby samo w sobie aż taką wadą, gdyby nie to, że są po prostu proste i naiwne. HitHH zaprezentowało w sobie parę mocnych plot twistów, a pod przykrywką horroru krył się dramat obyczajowy o ludzkich relacjach. HoBM nie zawiera w sobie żadnego drugiego dna, które skłaniałoby do jakichkolwiek refleksji, ani żadnych plot twistów: nie czytałam książkowego oryginału, ale wygląda mi to po prostu na średniej jakości materiał. Niestety mocne rozczarowanie.