Około rok temu obejrzałem Fullmetal Alchemist: Brotherhood i zastanawiają mnie
podobieństwa pomiędzy ogólnymi fabułami i motywami obuch anime. Mianowicie: W czołówce
NGE możemy zobaczyć "drzewo" które zostało później użyte w FA: Brotherhood jako inskrypcja
portalu prawdy głównego bohatera. W obu tytułach mamy silne odniesienia do religii
judeochrześcijańskich. Przykład: prawa czy też przykazania/tabu alchemików: nie będziesz
tworzył ludzi, nie będziesz tworzył złota, konieczność ofiary za złamanie tabu/przykazania/prawa,
7 grzechów głównych itd. W NGE nawet wymieniać nie muszę bo to jest zbyt oczywiste. Rys
głównego bohatera: po utracie bliskich osób, jeszcze jako dziecko wyrusza w podróż aby je
odzyskać i znaleść ukojenie. Cechują go niezwykłe zdolności, ma kompleksy. Postacie
drugoplanowe są ściśle powiązane z głównym bohaterem. Walka fizyczna głównego wątku
toczy się pomiędzy ludźmi wspartymi technologią/alchemią a zdolnymi do samoregeneracji
wszechmocnymi istotami zasilanymi rdzeniem/kamieniem filozoficznym. Celem przeciwników
ludzi jest stworzenie wspólnego ostatecznego bytu, który ma mieć moc Boga. Dochodzi do
tego ale dzięki decyzji/determinacji bohaterów proces zostaje cofnięty. Bohaterowie poszukują
zemsty za utratę rodziny (Scar/pani kapitan). Prowadzą eksperymenty na ludziach (hybrydy,
sterowanie "automatyczne").
******************************************************************************** *********************
Niżej jest moja opinia, na pytania będę odpowiadał w miarę możliwości i chęci. W przypadku
krytyki oczekuję przynajmniej sensownego uzasadnienia.
******************************************************************************** *********************
Ocena NGE:
Momentami przydługi bełkot psychologiczny mający lepiej zobrazować bohatera ale ok.
Artystycznie nie mam nic do zarzucenia. Ocena była by wyższa gdyby nie prosty fakt: w życiu nie
spotkałem większej p**** niż główny bohater. Rozumiem, że można się użalać nad sobą ale
nawet w "Sali samobójców" gość miał więcej "jaj". Mówią mu: "Ratuj świat", on: "Nie wiem,
ucieknę i wrócę za godzinę". Gdyby to zdarzyło się raz: ok, ale co kilka odcinków?. Co prawda
twórcą udało się dobrze zarysować postacie drugoplanowe i dzięki temu da się to oglądać.
Przykładem niech będzie dziecko 2: maskuje swoje problemy swoją siłą. Łamie się ale udaje
się jej wrócić. Pani kapitan akceptuje siebie i prze dalej przed siebie. Ojciec hołdując zasadzie
"cel uświęca środki" dąży do spotkania z żoną. Twórcy chcieli uzyskać lepszy wydźwięk
psychologiczny ale w przypadku głównego bohatera posunęli się o krok za daleko.
Porównanie:
Moim zdaniem twórcy FA: Brotherhood chcieli stworzyć lepszą wersję NGE. I udało im się to:
główny bohater przez SWOJE czyny ratuje i naprawia SWÓJ świat, kształtuje go według
własnej woli. Czy nie jest to łudząco podobne do konkluzji jaką wyciąga główny bohater NGE?
Bohaterowie drugoplanowi w FA: Brotherhood bardziej zapadają w pamięć, mają własne,
wyraźnie zarysowane cele. Nie są oni jedynie tłem dla uwydatnienia głównego bohatera. NGE
za mocno skupia się na psychologii nie dając widzowi poczuć akcji jaką powinien zafundować
tytuł z taką fabułą. Dylematy bohaterów są lepiej rozłożone i zaserwowane. Sensowna
konstrukcja FA: Brotherhood wprowadza nas w dylematy kolejnych postaci w odpowiednim
tempie zamiast czopka NGE gdzie przez praktycznie 22 odcinki obserwujemy emocjonalnie
niestabilnego nastolatka, żeby następnie przez 4 następne otrzymać koktajl w postaci apatii,
wyuzdania, załamania filozofii "sam sobie sterem, żeglarzem i okrętem", tęsknoty za utraconą
miłością, opuszczeniem przez rodziców i jeszcze kilku innych. W dodatku ostatni został
nadużyty w NGE bo dotyczy praktycznie wszystkich ważniejszych bohaterów.
Podsumowując Fullmetal Alchemist: Brotherhood w moim odczuciu jest bardziej stonowaną i
lepiej przemyślaną wersją NGE, w której pozbyto się irytujących przejaskrawień.