Nie jestem wielkim fanem serii anime o tym samym tytule. Za dużo fillerów- często z odcinka znaczenie ma mniej niż 5 minut, albo i cały wątek fabularny jest zupełnie niepotrzebny, postacie kobiece w głównej mierze nie robią nic i pełnią tylko rolę waifu, tak, aby weeby były zadowolone. Najważniejsze są duże cycochy! Reprezentacja queer jako totalnych idiotów też może się niektórym podobać- mi nie. Sanji, jak i wiele innych bohaterów, jest bardziej zboczeńcem niż gentlemanem. Po 700 odcinkach anime uważam, że jest to ok serial, aczkolwiek do bycia wyśmienitym sporo mu brakuje.

Netflixowy One Piece nie ma żadnego z wyżej wspomnianych problemów, a fabuła jest ciekawsza i ma więcej sensu. Przykładowo Mihawk ma jakiś sensowny powód, aby odwiedzić Baratie, zamiast udać się tam niemalże losowo. To, dlaczego Luffy znalazł się w beczce na początku serialu także zostało wyjaśnione. Cały wątek z Don Krieg'iem był po prostu nudny i niepotrzebny, więc w Netflixowej wersji został w sprytny sposób pominięty. Dodany wątek z Cobym i Garpem uważam za bardzo udany. Jest też oczywiście wiele innych zmian względem wersji anime, o których nie chce mi się pisać i po prostu zapomniałem. Chyba każdą z nich uważam jednak za zmianę na lepsze.

Jedyne, czego nie rozumiem, to pochwał aktora grającego Zoro. Nie wiem, czy jego postać miała tak wyglądać, ale w Netflixowej wersji jest on cholernie drętwy i ani trochę nie oddaje entuzjazmu i emocji tej postaci. Niezależnie od sytuacji, jego wyraz twarzy pozostaje ten sam, co się niestety dosyć trudno oglądało, przynajmniej mi. W każdym razie każda inna postać jest świetnie przeniesiona na wersję live-action, w szczególności podobało mi się to, co zrobili z Usoppem, ale nie będę się już na ten temat rozpisywał.

Nawiązania do oryginału np. w postaci soundtracku "We are" też były mile widziane.

Serial zasługuje na solidne 8/10, nie mam się do czego przyczepić. Netflix wyjątkowo mnie nie zawiódł i nawet przekroczył moje oczekiwania.