Mam takie powiedzenie "to jest tak niedzisiejsze, że aż nowatorskie" te słowa idealnie pasują do tego tytułu. Mamy bowiem do czynienia z klasycznym shoujo wykorzystującym estetykę i konwencję której próżno dzisiaj szukać w anime, dzięki czemu miałem wrażenie obcowania z czymś intrygującym i odświeżającym. Mimo, że natężenie bólu i cierpienia jakiego doświadczają bohaterki przytłacza i zdecydowanie nie ogląda się tego z przyjemnością to jest w tym tytule coś co nie pozwala się oderwać się od ekranu, może to podświadome pragnienie obcowania z ciemną stroną życia, ale to nie istotne, najważniejsze, że nie można oderwać wzroku od ekranu. Całość jest niesamowicie wystylizowana, a wręcz barokowa dodając dużego uroku tej serii. Na dodatek serial jest momentami mocno oniryczny tworząc naprawdę świetny klimat [spoiler] Saint Juste mieszkająca w pokoju pełnym luster i rzucanie przez nią szyletów w obrys sylwetki, Fukiko ciągnąca na dno główną bohaterkę niczym syrena czy wizję Nanako podczas spotkania z Saint Juste [spoiler] to po prostu coś pięknego. W swoich zachwytach zapomniałem o najważniejszej rzeczy fabule i postaciach, a te są na najwyższym poziomie. O czym opowiada właściwie ta pozycja? O dojrzewaniu i zmaganiu się z pierwszymi poważnymi problemami, ale przede wszystkim o kobiecości jako takiej pokazując to w naprawdę intymny sposób. Bohaterki stanowią wszelkie możliwe kobiece archetypy jak np.buntowniczki odrzucającej konwenanse, zmysłowej famme fatal czy niewinnej dziewczyny o dobrym sercu po czym te archetypy zostają zniszczone w toku trwania fabuły. Relacje między nimi są pełne emocji, ale też zmysłowości i podskórnego erotyzmu. Czy jest to pozycja dla każdego? Zdecydowanie nie, ten tytuł wymaga wrazliwości, otwartego umysłu i poświęcenia mu całej swojej uwagi, dopiero wtedy mozna zrozumieć jego geniusz.