... męczy mnie:
1. Ciągle powtarzający się wątek gwałtu. Ja wiem, że to żołnierze, że wyposzczeni, że mają prawo. Ale serio, w co drugim odcinku?

2. Zdolność wpadania w tarapaty przez główną bohaterkę. Jest lekkomyslna, niby powinna być bardziej przewidująca, bo przecież z lekcji historii wyniosła wiedzę o tamtejszych czasach. Ale nie, to ryzykantka, ale nieostrożna. I żeby jej plany były choć trochę przemyślane, to wpadka nie byłaby aż tak rażąca. Zawsze ktoś ją ratuje, najczęściej rudy. Sama sobie nie radzi. Z kolei rudzielec zawsze obrywa, ale jest bohaterski, honorowy i, co najważniejsze, dobrze zbudowany. Czegóż chcieć więcej od mężczyzny....?

3. Seks. Odważne sceny są fajne, ale co za dużo, to nie zdrowo. To takie zapchajdziury. Tu ona robi dobrze jemu, a to znowu on jej. No spoko, ale oglądam 14 odcinek i mam już dosyć.

Za to na plus:
1. Ładnie nakręcone. Krajobrazy super, kadr jest miły dla oka, podobają mi się zapchajdziury w postaci galopu po łąkach, lasach, przedstawienie pracujących ludzi itp.

2. Historia jest spoko. Ona się cofa w czasie, on jest tolerancyjny i jej ufa, wielka miłość. No piękne, po prostu.

3. Przedstawienie tradycji. Za to najbardziej cenię ten serial. Podoba mi się, że widz jest zaznajamiany z obyczajami, gdzie pogańskie mieszają się z chrześcijańskimi. Podobają mi się zabobony, wiara w wróżki, czarownice, ale też ciemnota w medycynie (o ile można już to nazywać medycyną), którą przełamuje główna bohaterka. A tu komuś astmę naprawi, a tu kogoś poszyje, a tam sobie poród odbierze. Fajnie.

4. Pięknie oddany jest obraz kobiety w tamtych czasach (mimo tego, że sam obraz piękny nie jest). Ma słuchać, nie pyskować, oddawać się mężowi, dostaje lanie, jeżeli jest taka potrzeba (czyli mąż uzna), może zostać oskarżona o czarnoksięstwo. Nie może studiować, upijać się, odzywać nieproszona. Wiadomo nie od dziś, że kobiety miały (i mają) ciężko. Z jednej strony powinniśmy się cieszyć, że to już za nami, ale z drugiej pokazuje jak długa jeszcze droga czeka nas do osiągnięcia równouprawnienia. Ten proces trwa już setki lat i nadal daleko mu do końca. Główna bohaterka jest kontrastem dla braku poszanowania kobiet w tamtych czasach, bo ona tego żąda i żądania te egzekwuje. Najczęściej jest to zabawne, czasami smutne. Ale wywołuje emocje, a to najważniejsze.