SPOILER


wątek ze złodziejami whisky był... na siłę? Prędzej bym uwierzyła w to, że porwą dużo młodszą Marsali i zafundują piracką aborcję niż mieliby się ślinić do 60-letniej Claire. I akurat uwierzę, że jak jeden facet postanowił sobie pofiglować, to reszta zostawiła ją w spokoju.
Wątek traumy był trochę lepiej poprowadzony.

No właśnie - Bree i Roger w XX wieku. I ten biedny Jemmy, który łyka te podróże w czasie bez problemu. Nie robi mu różnicy, czy jest tam, czy tu. Dzieci szybko się przyzwyczają, ale chyba nie aż tak, żeby im 200 lat nie robiło żadnej różnicy.
Telepatyczna Amanda... hmmm

SPOILER


Sam wątek Jema w XX wieku został moim zdaniem nieźle pokazany, subtelnie, ale wiarygodnie - z tych szkolnych utarczek i jego samotnych wypadów na wzgórza wynikało, że on miał jednak pewne problemy z adaptacją. Ciekawe jak będzie w dziewiątce po kolejnym przejściu, tym razem wstecz.

Tutaj nie chodzi nawet o wiek kobiety. Wiesz, jakie było spektrum wiekowe kobiet gwałconych przez czerwonoarmistów podczas ich pochodu przez Europę Wschodnią i Niemcy? Od czterolatek po osiemdziesięcioletnie staruszki. Trudno wyobrazić sobie taki stopień zezwierzęcenia, ale tak było. Miałam na myśli raczej, że ZNÓW TO SAMO. Tak jak u Martina wszyscy zostają zabici, tak u Gabaldon wszyscy zostają zgwałceni ;-/

Co do instytucji niewolnictwa, o której wspomniałaś powyżej, to na mnie największe wrażenie zrobił opis statku niewolniczego zbliżającego się do portu, a najbardziej to jak autorka opisała towarzyszącą temu woń. Co ciekawe było to właśnie w szóstce, tym najmniej lubianym przeze mnie tomie ;-)

To, że Armia Czerwona specjalnie nie wybredzała było mi znane. Ale chodziło mi o to, że prędzej zabrana zostałaby Marsali niż Claire.

Długo musiałam sobie przypominać wątek z wonią statku niewolniczego, bo to, co najbardziej pamiętam, to wątek z przewozem ładunku guana nietoperzy (chyba) i że to ten przemiły zapaszek odstraszał wszystkich dookoła. Przypomniałaś mi, że cholernie było mi żal Joshuy - o ile pamiętam, biedak pożeglował w łańcuchach w siną dal.

U Gabaldon są dwa powtarzające się schematy: Gwałt i bękarty. Tam prawie każdy wychowuje nie swojego dzieciaka (albo myśli, że to nie jego): Czarny Brian, Hamish, William, dziecko Luizy de Rohan, mały Randall, Fergus, wnuczka Jenny, do pewnego stopnia Brianna i Jemmy i wielu innych. Doprawdy, Gabaldon mogłaby przystopować xD

<<U Gabaldon są dwa powtarzające się schematy: Gwałt i bękarty. Tam prawie każdy wychowuje nie swojego dzieciaka (albo myśli, że to nie jego): Czarny Brian, Hamish, William, dziecko Luizy de Rohan, mały Randall, Fergus, wnuczka Jenny, do pewnego stopnia Brianna i Jemmy i wielu innych. Doprawdy, Gabaldon mogłaby przystopować xD>>

Albo, jeśli to nie są cudze dzieci, to przynajmniej są to dzieci "przedślubne", lub nieplanowane, czyli tak jak ma to miejsce w zwykłym życiu.
Jedynie może Jenny zaplanowała swoją gromadkę (po prostu postanowiła mieć dużo dzieci ;)... Cała reszta to dzieło przypadku, wliczając w to zwłaszcza "mistrzynię kalendarzyka i nasion gauco" - Marsalli... A i tak największym kuriozum są Bradsleyowie ;)

SPOILERY




Marsali "się upiekło" pewnie tylko dlatego, że była w zaawansowanej ciąży. Po co porywaczom balast w postaci ciężarnej, która nagle może zacząć rodzić? Zresztą na początku chodziło im tylko o whisky, a nie inne ekscesy.

Hm...co do bękartów, to akurat te wątki należą do moich ulubionych - tzn. podoba mi się sposób w jaki DG pokazuje tworzenie się rodzin składających się z ludzi niekoniecznie ze sobą spokrewnionych, oraz że rodziny mogły być nietypowe również 250 lat temu. Przecież Fraserowie to odpowiednik współczesnej "rodziny patchworkowej" ;-) no i nie można nie wspomnieć o poliamorii na Ridge, czyli Lizzie i Bradsleyach (swoją drogą jeden z oryginalniejszych motywów w tej najmniej lubianej przeze mnie książce ;-) burzliwe czasy, gdzie w tle cały czas przewijała się jakaś wojna, skutkowały masami wdów i sierot, dla których wniknięcie w jakąś rodzinę lub chociaż społeczność, było jedyną szansą na przetrwanie.

Trudno też się dziwić mnogości nieślubnych dzieci lub dzieci nieplanowanych w czasach gdy nie było żadnej antykoncepcji poza świńskim pęcherzem.

Z mnogości dzieci jako takich w ogóle - nie czynię zarzutu. Śmieję się tylko z powtarzalności eksploatowanego wątku i w sumie nawet czuję podziw, jak się Gabaldon udało wykorzystać ten sam motyw na wiele różnych powodów.
Swoją drogą, Lizzie miała coś nie tak z głową :) Dziwię się, jak społeczność Fraser's Ridge to tak spokojnie przełknęła skoro połowa z nich albo wiedziała na pewno, albo podejrzewała, co się dzieje.

Jak się zapatrujecie na pierwsze "świadome" spotkanie Willa i Bree? Chciałybyście, żeby Mody zjawił się we Fraser's Ridge?

SPOILERY.


Młody musi pojawić się we Fraser's Ridge... Czekam na to odkąd Mały Ian dał mu naszyjnik z kłem niedźwiedzia. Pewnie wydarzenia się tak zapętlą, że z musu będzie musiał tam pojechać i "na serio" rozliczyć się z właściwym tatusiem, który go "porzucił". Na rozmowę z Bree czekam jeszcze dłużej, właściwie od momentu, gdy zobaczyła dorosłego braciszka na wybrzeżu portowym. Pewnie to ona przekona, kolejnego upartego osła, że oboje mają najlepszego tatę pod słońcem. Mam wrażenie, że głównie po to wróciła w przeszłość.

Jeżeli William jest tak bardzo odpowiedzialny, jak sam próbował siebie o tym przekonać w ósmej części, to powinien wykazać choć cień zainteresowania małą Fanny. A w tym celu jeden czy dwa uprzejme listy albo wizyta POWINNY być. Śmieję się pod nosem na myśl o spotkaniu oko w oko z małym, upartym Jemmym.

SPOILER




Chyba nikt poza jej ojcem oraz Fraserami nie wiedział o co chodzi, chociażby dlatego, że w znacznej mierze protestanckim, surowym osadnikom taka "Sodoma i Gomora" nie przyszłaby do głowy. Sam Jamie uważał to za boską obrazę (jego reakcja była pyszna, aż sobie musiał golnąć), ale zachował milczenie dla dobra dziwacznej rodzinki, bo zdawał sobie sprawę, że mieszkańcy osady co najmniej by ich ukamienowali, gdyby prawda wyszła na jaw.

Mi się wydaje, że wielu się domyślało. Widać to było chociażby przy narodzinach dzieci Lizzie. Beardsleyowie latali ze szczęścia pod niebiosa i kładli się do łóżka we trójkę, kobiety pomagające przy porodzie sznurowały usta i robiły :,hmmm", a ojciec Lizzie pił na umór :)

Mam jednak nadzieję, że przepłyną się za ocean w dalszych sezonach. W końcu od czego ta "Napowietrzna Łódka" Rona Moora?
Jamie, katolicki "diabeł wcielony" i Hiram Crombie... i pogrzeb teściowej. Takie zwykłe, codzienne balansowanie między wymuszonym szacunkiem, a niechęcią przechodzącą w porywach do nienawiści i linczu.

<pogrzeb teściowej>

To był rozdział podczas którego autentycznie popłakałam się ze śmiechu ;-) a jednocześnie pod koniec autorka zasunęła "patosem" (w pozytywnym rozumieniu tego słowa).
Ta scena oraz ślub na plaży ("Podróżniczka") w zestawieniu ze wspomnianymi na poprzedniej stronie chrzcinami oraz kwakierskim ślubem w ostatnim tomie - uroczystości rodzinne J&C stanowczo nie bywają nudne ;-)

<Bo w to, że sygnet Jamiego, bez "kamienia z jelonkiem", nad którym Clair rozpaczała w trawie pomiędzy kamieniami, jeszcze się się pokarze, w to nie wątpię.>
<<Ona nie płakała nad sygnetem z jelonkiem, tylko że straciła Jamiego :)>>

Clair:
"Mam nadzieję, że umarłam [...] Gdzie jest mój jelonek.... Gdzie jest mój rudy jelonek?! Uuuu!!! [... Clair szarpie trawę jak glebowgryzarka]
Nie ma jelonka?!
Nienawidzę Was! [... to w stronę kamieni]"

(przepraszam, nie mogłam się powstrzymać ;)

W ramach ćwiczeń do "odwołanego pojedynku" i w celach porównawczych, aby jeszcze lepiej było widać, że Jamie miał nie tylko prawo, ale i obowiązek wyzwać Randalla, polecam dwa filmy z lat 70-tych.
W końcu nie chodziło o "drobiazg", a o śmiertelną zniewagę i niespieralną plamę na honorze... Skoro można było wystawiać na szwank zdrowie i życie z okazji długów karcianych, lub zalotnego spojrzenia żony w stronę ponętnego kolegi...

Barry Lyndon
http://www.filmweb.pl/film/Barry+Lyndon-1975-4063

Pojedynek
http://www.filmweb.pl/film/Pojedynek-1977-979

Smacznego ;)

Po primo chciałam się przywitać, bo dotąd z zainteresowaniem śledziłam kolejne wątki, aż stwierdziłam że się dołączę.

Po secundo - czo ten Filmweb? Od kilku dni odświeżam forum wytrzeszczając oczy: "jak to, nikt jeszcze nie widział 5. odcinka?", a tu dyskusja na dwie strony. Nie wiem o co chodzi, ale kamień spał mi z serca ;)

A przechodząc do odcinka (bo Wasza pamięć co do szczegółów z książek zgasiła mnie w temacie w przedbiegach, choć przeczytałam wszystkie w ubiegłym roku), jak dla mnie jeden z lepszych. Nie całościowo, bo nie był równy, ale finałowe sceny... można było kroić powietrze.

Ale po kolei z tego na co zwróciłam uwagę.

Mary. Błagam, czy ktoś nie trawi tego dziecka równie mocno jak ja? W książce nic do niej nie miałam, ale to jąkanie się na siłę na początkach wyrazów działa mi na nerwy prawie od samego początku. W tym momencie nie potrafię sobie przypomnieć innej postaci, która tak by mnie irytowała.

Alex. O ile przy zapoznaniu z postacią zastanawiałam się, jakim cudem (według książki) młody Randall został wzięty za Jack Blacka, o tyle w ostatnim odcinku zaczęłam dostrzegać podobieństwo i w wyglądzie, i w mowie. Biedny chłopaczek, Claire odegrała na nim perfidię absolutną, i choć wiadomo że finałem rozmowy było przyznanie jej racji, to miałam wrażenie jakby ostatnie zdania Alexa były wypowiedziane z pewną dozą ironii wobec Claire.

Claire. Paryż postarzył ją o dekadę, czyli właściwie do wieku Balfe ;) Bardzo lubiłam ją w wydaniu trafionej piorunem owcy, natomiast takiej ulizanej i zapiętej pod szyję (choć w zjawiskowym, czerwonym wdzianku również) przybyło zmarszczek i lat. Nie przepadam za tym fragmentem historii - szkockie klimaty zdecydowanie bardziej leżą mojej żądnej krajobrazów wyobraźni, ale czytając Waszą dyskusję o tomach, których akcja rozgrywa się za oceanem (pomijam morskie perypetie, bo choć czytało się je całkiem dobrze, to miałam wrażenie, że ta tułaczka po tropikach to jakiś sen po grzybkach ;) ), bardziej doceniłam tę lokację.

BJR. O-r-a-n-y! Nie żebym chciała oglądać tego typa. Tfu, tfu, tfu. Ale od jego pojawienia się krew zgęstniała mi w żyłach. Nie pamiętam żeby którykolwiek inny odcinek wywołał u mnie takie napięcie. Cudo! Ale: czy ktokolwiek miał wrażenie, że Tobiasowi podłożono głos w momencie, kiedy przedstawiał się pannie PrzyMnieJamieByłSzczerymChłopcem? Nie wiem czy tak słabo mu szedł francuski, że dali kogoś innego, czy dogrywali jedno zdanie osobno, ale coś mi tam nie leży, jest jakoś tak za głośno i gardłowo ;)

Jamie. Przepraszam, ale nie mam nic do powiedzenia. Nie jestem obiektywna wobec rudych Szkotów, no nie jestem, dla mnie Sam mógłby stać i "grać" manekina i byłoby git ;) Nie wiem czy przedwcześnie łapią mnie macki menopauzy, ale w momencie kiedy widzę pięknie udrapowany kilt, na nim długi płaszcz i te buciorzyska, to nawet posępnobrwisty Murtagh dostaje +1000 pkt. do atrakcyjności.

Jest natomiast jedna rzecz odnośnie Jamiego, którego nie rozumiem teraz i nie rozumiałam czytając książkę. Nic dziwnego, że po wyjaśnieniach Claire jedyne co miał do powiedzenia to "nie dotykaj mnie". Umówmy się, że kiedy ktoś mówi "olej honor, olej krzywdy, mój przyszły ex [sic!] musi żyć, jest niewinną istotą!", człowiek myśli sobie "a co mnie twój ex", o ile do tego na domiar złego nie łapie go iskierka zazdrości. Gdyby Claire wyłożyła sprawę w ten sposób: chłopie, nie rozumiesz, że jeśli Frank się nie urodzi, nie trafię do kamieni i o ile nadal nie będziesz prawiczkiem, to przynajmniej nie będziesz miał TAKIEJ żony? Aż słyszę Sama mówiącego "oh, RRRRrrrrrright Sassenach". Czemu tak nie było, no czemu?

Na zakończenie dwa słowa: z zapowiedzi lecącej przy napisach wywnioskowałam, że wątek paryski właściwie chyli się ku końcowi, NAREŚCIE! :) Mark me ( ;P ), te koronki i wstążeczki nie wszystkim leżą ;) Swoją drogą podziwiam szalonookiego księciunia za umiejętność zabulgotania tyle razy w czasie wypowiadania krótkiego "mark me", zawsze jak to słyszę mam ochotę trzasnąć go w potylicę i kazać wydmuchać nos.

Pardon za błędy, popłakałam się sprawdzając tekst i docierając do "młody Randall został wzięty za Jack Blacka", Black Jacka, do Jacka Blacka jeszcze kilku kilo brakuje ;)

Mary - mnie nie denerwuje wcale, a wręcz budzi we mnie rozczulenie jak małe kurczątko ;-) zwłaszcza kiedy przypomnę sobie, że ma tylko 15 lat...brrr. Poza tym zaimponowała mi w ostatnim odcinku, zachowała się z niespodziewaną dojrzałością - miała prawo skupić się tylko na sobie, a jednak potrafiła ucieszyć się ze zwolnienia Murtagh i Jamiego oraz napisać przekonujący list w obronie Alexa.

Głos BJR - wdg. mnie to był zdecydowanie głos Tobiasa, który celowo i niemiłosiernie zarzynał francuski, żeby król i jego dwór zabili BJR śmiechem. No cóż, nie każdy ma takie ucho i talent do języków jak imć Fraser och och.
Poza tym zgadzam się, że powietrze można było kroić, chyba nie mrugnęłam od chwili gdy Różowy Kaftanik wypatrzył go wśród zieleni, chociaż czytając książkę wiedziałam czego się z grubsza spodziewać.

&lt;Na zakończenie dwa słowa: z zapowiedzi lecącej przy napisach wywnioskowałam, że wątek paryski właściwie chyli się ku końcowi, NAREŚCIE! :) Mark me ( ;P ), te koronki i wstążeczki nie wszystkim leżą ;) &gt;

Odcinek 8 ma tytuł "Fox's Lair", czyli odnosi się do Lorda Lovata, MARK ME pożeglują do Szkocji pewnie pod koniec odc.7, a zatem za tydzień. Ja też wyglądam powrotu McKenziech.

&lt;(pomijam morskie perypetie, bo choć czytało się je całkiem dobrze, to miałam wrażenie, że ta tułaczka po tropikach to jakiś sen po grzybkach ;) ),&gt;

Znaczy, chodzi o:

SPOILER








Voodoo, Geillis i powstanie niewolników na Jamajce? Mnie to nawet pasowało, ale powiedzmy - książki są dużo bardziej obrośnięte ezoteryką/baśniowością niż serial (póki co) więc nie wiem jak to wypadnie na ekranie.

SPOILERY książkowe



Tak! Dokładnie o to chodzi. Czytało się fajnie, choć miałam wtedy bardzo pracowity okres i za książkę chwytałam potężnie styrana i miejscami wyobraźnia mnie zawodziła, generalnie cała ta podróż trochę mi się rozmywa w pamięci i kojarzę raczej momenty, które na ekranie mogą wyglądać hmm, komicznie (czy dobrze mi się roi, że Claire miała bliskie spotkanie z krokodylem? mam nadzieję, że w razie czego scena wypadnie podobnie jak walka z wilkiem na gołe ręce/łapy). Jak tylko przeczytałam charakterystykę dobrze odżywionej Geillis, przed oczami stanął mi komiks The Oatmeal: http://cdn.shopify.com/s/files/1/0032/7882/products/blerch_bumper_large.png?v=13 76588496 ;)

Co do Mary - faktycznie, w ostatnim odcinku zachowywała się bardzo przytomnie i dojrzale, gdyby ją wyciszyć to można poczuć opiekuńczość jak wobec młodszej siostry :)

Fantastyczna wiadomość o rychłym powrocie do Szkocji. Ekipa serialu odwaliła kawał doskonałej roboty z kostiumami i scenografiami, ale nic nie pobije przepięknej natury, a i w skromniejszych strojach wszystkim było jakby bardziej do twarzy. Szkoda tylko, że zaraz po fragmencie szkockim bohaterom popędzi metryka... choć przecież zostaje jeszcze cały życiorys Jamiego.

Tytuły nadchodzących odcinków:

6. "Best Laid Schemes"
7. "Faith"
8. "Fox's Lair"
9. "Je Suis Prest"
10. "Prestonpans"
11. "Vengeance is mine"
12. "Hail Mary"
13. "Dragonfly in Amber"

Znając książkę można sobie poukładać chronologię.

SPOILER KSIĄŻKOWY


A tak, był tam jakiś krokodyl, ale na szczęście nie uprawiała z nim zapasów tylko rozprawił się z nim charyzmatyczny przywódca niewolników, którego imienia nie mogę sobie przypomnieć.
Generalnie większość motywów z gatunku "starcia bohaterów OL z dziką zwierzyną" mogą sobie darować, mam tylko słabość do sceny z dzikiem, bo wtedy wrócił Ian.

"Oatmeal" LOL upasienie Geillis też mogą sobie darować, bo nic nie zmienia to w fabule, zresztą Geillis jest przedstawiana jako postać budząca pewną grozę (a już najbardziej chyba w ostatnim tomie) więc lepiej niech pozostanie smukłym i tajemniczym inkubem ;-)

Wiadomo czy drugi sezon zostanie podzielony na dwie części tak samo jak pierwszy, czy puszczą go hurtem?

Według Wikipedii wszystko leci regularnie co tydzień, aż do 2.lipca :)

Najbardziej niecierpliwie czekam na Starego Lisa i na Prestopans (John!)