Nie oglądałam serialu, ale przeczytałam wszystkie książki Gerritsen, które do tej pory wyszły w serii Rizzoli - Isles.
Rizzoli jest tam energiczną i porywczą detektyw, która musi sprawiać wrażenie twardzielki, by przeżyć w zawodzie opanowanym przez mężczyzn. Nie pozwala sobie na okazanie żadnych słabości, choć w środku jest odrobinę zakompleksiona - zdarza się, że porównuje się z Maurą, która jest przedstawiona jako niezależna, inteligentna, piękna kobieta. Isles jest chłodną profesjonalistką. Zdecydowanie jest mądra, ale nie przypominam sobie, żeby rzucała ciekawostkami na prawo i lewo.

W książkach jest za to trochę medycznych szczegółów, zważywszy na to, że pisarka odebrała wykształcenie medyczne. Bywają też ciekawostki z zakresu antropologii kulturowej, ponieważ niektóre sprawy do tego nawiązują.

Bardzo dziękuje za tak szczegółowy opis :).
Przekonałaś/łeś mnie to książek jeszcze bardziej.

Cieszę się, bo to naprawdę świetne książki, a czytelnictwo u nas w Polsce trochę szwankuje... :)

Niestety masz rację. Ubolewam nad tym, gdyż ja osobiście nie wyobrażam sobie życia bez książek, a ludzie tak od nich stronią..

Zawsze się zastanawiałam, co ludzie robią w autobusach, jeśli nie czytają... Przecież to tyle czasu się marnuje!

Dokładnie! W drodze do szkoły, tudzież pracy przecież można tyle przeczytać i się dowiedzieć!
Nigdy nie zrozumiem tych, który nigdy nie przeczytali choćby jednej książki ..

To prawda, ja z kolei zawsze podczas dłuższej jazdy środkiem komunikacji miejskiej lub pociągiem coś czytam, aby czas szybciej minął w miłej atmosferze. Wczoraj przeczytałem " Ostatni, który umrze" w czasie czekania na pociąg na studia...

Dobra? Czeka u mnie na półce, aż skończę trylogię, którą teraz czytam i nawet nie przeczytałam jeszcze notki, o czym jest.

Nie jest to co prawda książka na miarę " Dawcy", " Chirurga", " Skalpela" czy " Sobowtóra", ale czyta się ja z przyjemnością i bez zgrzytania zębami. Taj jak ostatnich tytułach brakuje tutaj klimatów w kostnicy, które mogłyby ją zakwalifikować do thrillera medycznego, prywatne fragmenty z życia osobistego pani detektyw i patolog, ciekawa intryga plus polski wątek. W każdym razie " Ostatni, który umrze" znajduje się w czołówce pozycji, które muszę kupić...

Poza tym serial okropny, w porównaniu z książkami profanacja...

Polski wątek? Zapowiada się nieźle. "Chirurg" i "Skalpel" były najlepsze. Ale mnie, osobiście bardzo podobała się "Mumia". Po roku na socjologii, trochę wbrew sobie polubiłam antropologię kulturową i od tego czasu lubię, jak gdzieś są wplecione tego typu wątki.

Zgadzam się, że serial mocno odbiega od książek Gerritsen. Na początku mi to strasznie przeszkadzało, ale teraz jestem przy trzecim sezonie i chyba się przyzwyczaiłam. Dynamika relacji Rizzoli - Isles jest świetna i uważam, że świetnie pasuje do telewizji. W książce mogłoby to być irytujące, ale telewizja rządzi się innymi prawami.

Troszkę się zagalopowałem, chodziło mi o osobę o polskobrzmiącym nazwisku, zresztą bardzo sympatyczną.

Serial za mocno odbiega od książki: główne bohaterki zbyt różniące się od książkowych oryginałów, zbyt wielka różnica charakterów wyglądająca tak jakby Angela i Brennan z serialu " Kości" pozamieniały się charakterami... to dla mnie za dużo. Starałem się obejrzeć wszelkie możliwe sezony z nadzieją, że może jakoś zmienię swoje nastawienie co do niego, ale to niemożliwe. Moja matka i pozostali wielbiciele pani Gerritsen z mojej rodziny podzielają moją opinię.

Dlatego w ogóle nie jestem pewna, czy powinno się ten serial rozpatrywać w kwestiach adaptacji. Zbyt wiele różnic. Jedyne, co ma jako taki związek z serią Gerritsen, to nazwiska głównych bohaterów. Jeśli się nie patrzy przez pryzmat książek, to serial sam w sobie nie jest zły.

Gdyby nie osoba pisarki oraz personalia postaci z jej książek, spora część fanów pewnie w ogóle nie zwróciłaby uwagi na ten serial. Jednak i tak patrzę na niego ciut łaskawiej niż w przypadku Kena Folleta i jego dwóch książek " Filary ziemi" oraz "Świat bez konca", które przerobiono na miniseriale i po raz kolejny mamy do czynienia z profanacją: w odcinkach trwających blisko godzinę nie dość, że zmieniono historię, zakończenie to tak samo splugawiono bohaterów, których kochało się podczas lektury.

Mnie serial początkowo strasznie drażnił - kilka miesięcy temu obejrzałam tylko 3 odcinki. Książki Gerritsen uwielbiam i byłam 'przywiązana' do swojego wyobrażenia bohaterów.
Ale niedawno zaczęłam oglądać po raz kolejny i strasznie mi się spodobało. Nie traktuje tego jak adaptacji tylko śmieszny serial z wątkami zaczerpniętymi z książek. Relacja Rizzoli & Isles jest tak przezabawna, że rekompensuje mi te totalne różnice ;)

Osobiście wolę ksiażki niż film, nie mniej dla relaksu 2 odc na raz można łyknać, mająć świadomość iż serial tylko ociera sie o treści z książek. Aktorki otwarzakące tytułowe role - są ok, nie mneij nie przystają do mojego wyobrażenia na podstawie danych z książek.
A książki czyta się dobrze, i po rekomendacjach innym ludziom, co nie mieli pomysłu co czytać, przypadly do gustu. ( "zainfekowałam" 2 osoby )