Rany boskie, końcówka jest tak dramatyczna, że ja chyba nigdy już nie otrząsnę się z tego szoku, jakiego doznałam podczas jej czytania! Twoje opowiadanie sprawiło, że inaczej spojrzałam na pingwiny. Nie jak na cukierkowe bajkowe relacje, w których "jeden za wszystkich, wszyscy za jednego". Ta historia sprawiła, że dostrzegłam w pingwinach bardziej życiowe postacie, które w każdej chwili mogą się od siebie odwrócić. Bardziej ludzkie uczucia, takie jak nienawiść i zazdrość. Straszne doświadczenie!

Niech cię szlag, Kowalski! Jak mogłeś zadźgać swojego dowódcę?????!!!!!!!!
Co nie zmienia faktu że mi się podobało.

Cieszę się, że twa opinia jest pozytywna!:3

Jak najbardziej pozytywna! Bardzo fajnie ci to wyszło, bardzo fajny sposób przedstawienia śmierci Skippera! xD (wreszcie mnie olśniło - pingi jednak nie są nieśmiertelne...)

Nie wiem, czy moment śmierci nie jest przesadzony. Wywrócone białka, krwista piana...

Nie... to baaaaaardzo twórcze.:-) Sprawia, że się to widzi w wyobraźni.

Zbyt dużo książek xd

Albo filmów:-)

Przynajmiej realistyczna. Jeżeli chodzi o moje wyobrażenia, zawsze wrogiem jest jakiś demon,który, gdy umiera, po prostu rozpływa się w powietrzu jak Demise z The Legend of Zelda: Skyward Sword...

Zauważyliście, że z czasem te opowiadania zmierzają w stronę morderczej tematyki? Zdrady przyjaciół, krwawe bójki, morderstwo takie jak to...
Aż coś mnie kusi, żeby napisać opowiadanie o zamordowaniu Juliana! xD

Z mojej strony wygląda to tak: albo leje się krew, albo jest Kowaris...

Jedno z drugim się nie wyklucza.:-)
Opowiadanie o Kowaris, w którym to krew leje się strumieniami, mogło by być fajne... To znaczy, chodzi mi o to, żeby Doris bezpośrednio brała udział w krwawych wydarzeniach.

Hmm... A gdyby dźgła Kowalskiego nożem?

Doris dźga go nożem, ale Kowalski nie umiera, bo Skipper sprowadza do niego najlepszych lekarzy. Ale Kowalski już zawsze będzie cierpieć z powodu zdrady ukochanej... i postanawia się zemścić!
Swoją drogą, ciekawy byłby wątek, gdzie Kowalski i Doris są wrogami.

Tak! Francis jej zrobi ten teges z mózgiem i obróci się przeciwko pingwinom! Genialne! Napiszę takie opowiadanie! (mam 2 w planach łącznie z tym)

Albo Doris stanie po stronie pingwinów, a Bulgot ją zastrzeli.

Ja pierdziele, Annqa, ty weź się opanuj, bo zaraz napiszesz fanfica o tym, jak Oficer X powybijał pingwiny!

Historia rodem z creepypasty klasy B!

X to akurat nie moje klimaty :d

:/ A szkoda.

KREW, KREW, KREW!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!111

Jak kcesz, to ja mogę się podjąć tego wątpliwego zadania....
Dostałeś cukier? xD
(Zauważyłem, że X, to jeden z tych głównych wrogów, których jeszcze w swoich opowiadaniach nie ukatrupiłem ....)

I Czerwonego też nie ukatrupiłeś.

Napisałem że jeden z nich...
Jeszcze.

Przegięłaś i to mooooocnooo. Cholera, przez ciebie moje pseudopowiadania, wydają mi się takie dziecinne...
Co nie zmienia faktu, że genialność twego konceptu jest widziana z daleka.
Uwielbiam, gdy giną główni bohaterowie.(To jest jak dla mnie chore)
A ja głupi myślałem, że mój zhumanizowany Bulgot to psychol.
(Powinnaś napisać fanfica o ludziowych pingwinach, skoro potrafiłaś ich z tak zimną krwią wszystkich zabić)
To jest takie pojedyncze opowiadanie, traktowane luźno czy na serio?
Jak to drugie, to lekko makabryczny koniec tego wszystkiego ._.

Takie ot opowiadania, bez powiązania z innymi i bez przyszłości <no, może kiedyś napiszę, co stało się z Kowalskim! Ale wątpię >
W początkowej wersji przyłączył się do Bulgota, a pod koniec okazało się, że cała historia została opowiedziana przez Skippera kaczkom, gdy oddział miał się nimi zająć. Ale co nieco zmieniałam, jak zwykle.

Ja chyba wiem, co się stało z Kowalskim....
Ja też często zmieniam początkowe założenia. I jest gut.

Wiesz? Bo ja sama nie wiem O_O

*wali głową w biurko*
Domyślam się...
Względnie: nie potrafił żyć z myślą, że zabił przyjaciół, oglądał pamiątki i wpadł na pewien pomysł. Wziął jakiś laser czy inne wsio i strzelił nim w siebie, zostawiając po sobie wzmiankowaną kupkę popiołu.

Dobry koncept!
<Przepraszam, ale tak wcześnie, to nie kontaktuję! A czekają mnie jeszcze 2 wuefy z rana, więc moja zdolność do samodzielnego myślenia jest w tej chwili ograniczona>

Ja myślałem, że co jak co, ale śmierć Kowcia wymyśliłaś....
<Hyhyhy. Dobra rozgrzewka na dzień dobry. Przynajmniej na pozostałych lekcjach nie będziesz przysypiać ;)>

<Za to będę konała w agonii!>

A do się nie konać w agonii?

Da się.
Manfreddi i Johnson, oraz słynny wypadek w SPA!

Mam ci tu wkleić wikipedię?
Agonia to proces umierania, poprzedzający śmierć, tzn. proces poprzedzający ustanie funkcji życiowych organizmu.

Zawsze można jechać na morfinie, ewentualnie umrzeć podczas snu, lub zbyt szybko, by cierpieć- np. podczas skoku z 20 piętra... ?

Albo oglądając Kac Wawę .To cię zastrzeli!

XD.

Ale jednak Kac Wawa nie jest zła.

Ja historię śmierci Kowalskiego widzę tak: powrót na miejsce zbrodni, dużo porozrzucanych elementów bazy dookoła, znaleziony przez przypadek cudownie ocalały album z zdjęciami, przeglądanie go, niewyobrażalne poczucie winy, dużo wylanych łez, koszmar z duchami Skippera, Szeregowego i Rico w roli głównej, głos Szeregowego mówiącego z wyrzutem, przeprosiny Skippera, jeszcze większe wyrzuty sumienia, samotne samobójstwo i dołączenie do swoich przyjaciół w pingwinim niebie. Tak wiem, łzawe i banalne, ale tak właśnie to sobie wyobrażam

Perfekcyjny pomysł :)

Albo piekle.

W takim razie chorujemy na to samo. Też przepadam jak główni bohaterowie giną, ale nie zawsze. Czasami lepiej żeby był happy end (choć jedno drugiego nie wyklucza).

Mega, mega fajne i mega, mega przerażające. W Kowalskim wreszcie coś pękło. Też chcę napisać coś podobnego, ale narazie to jest tylko pomysł, większej weny jakoś brak.

O pewnych stylistycznych sprawach już pisałam, ale skoro nie dotarło wtedy powtarzać się nie ma co. Choć jest trochę lepiej.
Sama historia taka sobie. Nie neguję pomysłu, każdy ma swój. Tylko, że ja jestem na nie dla zdrad pingwinich. Może dlatego, że sama wolę po prostu powiedzieć co mi na sercu leży jeśli w przyjaźni coś się zadzieje. Walnąć pięścią w stół niż mieć żale, planować zemstę i tak dalej. To moim zdaniem strasznie niedojrzałe zachowanie. I znów Kowalski w roli cierpiętnika - to już nudne. Sam Kowalski czuł się odtrącony, ale ma chłopak temperament z którego Skipper zdaje sobie sprawę. Jednak co do tekstu - dlaczego pozbawił życia Rico i Szeregowego? Każdy z nas ma swoją ciemną stronę, ale Bogu dzięki nie każdy jest od razu zabójcą i to przyjaciół w dodatku. Jeżeli ktoś uważa inaczej to już mnie nie dziwi, że potem zabija się niemowlaki, dzieci. Teskt mógłby być dłuższy.

Co jest cukierkowego w haśle 'jeden za wszystkich! wszyscy za jednego!'? Pytam serio bo nie wiem. Dla mnie to jedno z piękniejszych haseł i prawdziwe. Pasuje do pingwinów, pasuje do przyjaciół. Może w dzisiejszych świecie jakiś neo-dzieci oszalałych na punkcie gier komputerowych jest to śmieszne, ale za moim czasów i w normalnym świecie nadal ma także kluczowe znaczenie. Albo po prostu ja mając już więcej niż dzwadzieścia lat wymagam od dzisiejszego świata za dużo.

Nie wiem, czy zauważyłaś to w historii, ale napisałam, że nie zabił ich sobie ot tak, po prostu, bo raz się zdenerwował, tylko od dłuższego czasu wzbierały w nim emocje, które w końcu pękły...

Zauważyłam. Zabił bo czuł się niedowartościowany, w pewnym momencie kielich goryczy uległ przepełnieniu. Planował to, czyli nie zabił w afekcie. Jednocześnie mordowanie sprawiło mu radość.
Osobiście nie widzę Kowalskiego w taki sposób, ale to abstrachując od tekstu. Wiem co to znaczy być gnębionym, niezrozumianym a nigdy nie wzbierała we mnie chęć mordu. Wychowanie i własne zasady robią swoje.
Na tym zakończe. Pisz jak najwięcej, każdy kiedyś zaczynał.

Chciałam po prostu pokazać PzM w nieco innym świetle- może mi wyszło, może nie. Fakt, ludzie nie mordują ot tak, ale Kowalski to pingwin, i to o dosyć złożonej osobowości.

Wyszło ci bardzo fajnie.
Przykład: Wczoraj, jak to czytałam, to akurat jadłam kolację. (...dramatyczna cisza...) Przy opisie śmierci Skippera stwierdziłam, że kanapka już mi nie smakuje, i nie zjadłam nic już więcej tego wieczoru....

To chyba najlepszy dowód, że twoje opowiadanie zdało egzamin! Czy nie??? :-)

Mam nadzieję!:>

Wiem i własny pomysł się liczy jak najbardziej. Tylko, że co ff tutaj (o Kowalskim) niestety polega na schemacie robienia z niego męczennika, jaki jest strasznie pokrzywdzony i w końcu odchodzi, coś się dzieje, kryzys i tym podobne. Rozumiem, że niedoceniany naukowiec, geniusz, wynalazca to już jest 'wpisane' w tę postać (w końcu reszta nie jest wybitnie inteligentna więc nie ogarnia tego co on), ale z tego bohatera można 'wykrzesać' coś więcej. Przynajmniej według mnie. On nie działa na jednej zasadzie i na ciągle tej samej płaszczyźnie. Skoro to postać wiodąca to niech ff z nią nie robią się przewidywalne.

To właściwie są różne jakby scenariusze- każda historia z ff może dziać się w tej samej chwili.

Nie rozumiesz, nie o to chodzi. Po prostu uważam, że postać Kowalskiego daje więcej możliwości przedstawienia go. Niż jechanie cały czas jednym szablonem 'ubranym' tylko w nieco inną przygodę. W sumie się powtarzam. Tak czy inaczej nie piszę tego by dokuczyć. Mogłabym napisać - ff do bani. I tyle, ale wierze, że fani Kowalskiego są w stanie bardziej go docenić i 'wymodzić' (ot napisać) coś co pokaże go też w innym świetle.
Także powodzenia dalej.