Nie ogarniam co oni wymyślili. To już nie jest to, czym przyciągnął Stephen King. Tam była to historia o tym, co się dzieje z ludźmi, gdy zdani są na siebie, odizolowani. Taki władca much na szerszą skalę. Książka traktowała o tym, jak sytuacja kryzysowa potrafi wyciągnąć z niektórych to co najgorsze, a czasem to co najlepsze. Jak bezkarność potrafi zmienić ludzi. Film coraz bardziej bawi się w zagubionych i inne twory serialopodobne. Najnowszy odcinek to jakaś paranoja, kryształy alternatywna rzeczywistość stworzona przez kopułę. Ok, dam radę to zdzierżyć ale jakim cudem osoby, które istniały tyko w świecie stworzonym przez kopułę trafiają do prawdziwego? Wśród wszystkich nieścisłości, ta powoduje krwawienie z oczu najbardziej. Nie wiem czy nie był to ostatni oglądany przeze mnie odcinek tego serialu, zwłaszcza, że Suits ładnie trzymają poziom. King powinien jak najszybciej odciąć się od tej paranoi podpisanej jego książką i nazwiskiem.