Nie miałem przyjemności obejrzeć serialu w dzieciństwie, gdyż w naszym kraju na Cartoon Network leciała nowsza kreskówka AD 1992. Stąd też nie mam doń sentymentu i nie będzie żadnej ulgi.

Pierwszy odcinek - The Addams Family in New York

Kiepski dubbing, trąci amatorszczyzną, zwłaszcza rażący jest Gomez. Sam pomysł, że Lurch w korespondencji ze swoją koleżanką opisał siebie jako gwiazdę rocka jest... bzdurny i prowadzi do jeszcze bzdurniejszych rzeczy. Fabuła jest naciągana, głupia i przewidywalna. Lurch robi problemy podczas dojazdu do miasta, gdzie ma niby zagrać ze swoim zespołem, potem się chowa, potem jednak występuje i ten jego występ jest wręcz żałosny. Ubrany jak ostatni wieśniak i dubbingowany przez Gomeza zdobywa serca fanek... ?! Czara goryczy przelała się przy finalnym żarcie, który jest bardzo słaby. Sitcomowa konwencja raczej tu nic a nic nie pomaga. Dodatkowo mogę napisać, że animacja kuleje nawet jak na standardy Hannah-Barbera studio.
Z plusów mogę wymienić ciekawy pomysł by zamek Addamsów uczynić pojazdem, chociaż na dłuższą metę wątpię by to się sprawdziło. Pochwaliłbym jeszcze wzorowanie się na oryginalnych designach Chasa Addamsa, kilka ładnych teł, kilka niezłych żartów i to niestety tyle. Intro i outro też dają radę ale niestety to dobrze tej produkcji nie wróży; nie ogląda się serialu tylko dla czołówki i napisów końcowych. 3/10.