Skończyłam oglądać i seria pozostawiła mnie z mieszanymi uczuciami. Pierwsze 2-3 odcinki
zdawały mi się niesamowicie nudne, aczkolwiek nie mogłam im odmówić swoistego klimatu.
Potem, coś zaczęło się dziać, wkręciłam się, działo się coraz więcej, zadawałam sobie coraz
więcej pytań... I tak po pewnym odcinku cała ta atmosfera (są to oczywiście tylko moje
odczucia), to napięcie budowane tyle czasu, tajemnice - wszystko to zniknęło wyjaśnione
jedną rzeczą (bez spojlerów ;) ), a cała historia przeskoczyła na zupełnie inny tor.
Przez 3/4 serii muszę przyznać, że siedziałam jak na szpilkach. Nie jest to bardzo
przerażające, krew się nie leje, nie ma drastycznych obrazów, jednak prawie absolutny brak
ścieżki dźwiękowej, jedyne dźwięki to 'odgłosy matki natury' i jakieś popiskiwania, szumy radia,
ciekawe ujęcia sprawiły, że czułam bardzo duży niepokój. (kto wie, może jestem
nadwrażliwa.) Bardzo przypadły mi do gustu wszystkie trzy postaci głównych bohaterów -
fajne z nich chłopaki :D - zwłaszcza Masayuki. Postaci drugoplanowe poza Miyako, przemknęły
raczej bez mojego zbytniego zainteresowania, a doktor Reika wręcz mnie irytowała. Mimo to
mocno zawiodły mnie ostatnie odcinki. JA nie tego się spodziewałam, ale, oczywiście - co kto
lubi.
Wielkie brawa dla piosenki z openingu, której nie przewinęłam ani razu i nucę ją już od kilku dni.
Wyjątkowo wpada w ucho.

Mimo tego mojego narzekania, polecam. Jest to zdecydowanie coś innego.