Serial ma coś, czego tak bardzo brakuje nawet w wielkich produkcjach ostatnich lat - mocny "anchor" czyli zakończenie, które pozostawia widza zniecierpliwionym i każe od razu sprawdzać co będzie dalej. Więc serial idealny na binge watching, ale... tylko do czasu.

O ile w pierwszym sezonie to jeszcze nie jest dokuczliwe, o tyle im dalej, tym gorzej. Widz zaczyna się orientować w schematyczności tych zabiegów, a wymyślne zwroty akcji zaczynają być autoparodystyczne i przypominają "chwyty" stosowane w brazylijskich telenowelach. To wszystko sprawia, że z fabuły coraz bardziej zaczyna wyzierać mocno widoczna chęć twórców zrobienia z tego telewizyjnego tasiemca, zamiast spójnego w kompozycji serialu.

Jak już autorom całkiem brakuje pomysłu, jak jeszcze skomplikować fabułę i drogę do 'happy endu', to któryś z bohaterów łamie czy skręca nogę, żeby trudniej mu się uciekało... W 4. sezonie, jak już bohaterowie nie musieli uciekać, to wymyślili guza mózgu Scofielda kompletnie od czapy i niepotrzebnie. I to co było silnym punktem pierwszego sezonu, skutkującego binge watchingiem, w późniejszych staje się wręcz męczarnią i widza aż kusi by sprawdzić spoilery, żeby się już z tym nie męczyć.

Kolejna kwestia to gra aktorska - na dużą pochwałę zasługuje odtwórca roli T-Baga, na mniejszą Bellicka i Mahone'go. Reszta to albo przeciętność, albo totalna drętwota i drewno.

Wentworth Miller wypada w najlepszych momentach ledwie poprawnie, w najgorszych komicznie, a są to te, kiedy robi te głupie miny, typu 'lisi uśmieszek' kiedy jego przenikliwy umysł wpada na kolejny genialny pomysł, który zaskoczy wszystkich. To jest żałośnie dosłowne odgrywanie roli jak w jakimś w teatrzyku szkolnym o bajce Krasickiego.
Lincoln Borrows, Sara Tancredi - kompletna drętwota, nużą. Czasami to aż snują się po ekranie jak młody praktykant na budowie, czekający aż ktoś mu powie, co ma robić.

Fabularne zarysowanie postaci od dobrych i w miarę spójnych (T-Bag, Mahone) po przeciętne (Bellick, Kellerman) po kompletnie papierowe i nieautentyczne.

Mimo wszystko dwa pierwsze sezony do polecenia, choć za główny target uznałbym młodszych nastolatków. Dwa (teraz to już trzy) kolejne to już dla koneserów i wielkich fanów.