Hiszpański serial „Sky Rojo” ostatnio wyskakiwał z lodówki. Wszędobylskie reklamy, mnóstwo postów w mediach społecznościowych, plakaty – Netflix włożył mnóstwo energii w rozsławienie nowej produkcji od Alexa Piny. Problem w tym, że twórcy głównie skoncentrowali się na formie, a kwestie fabularne kompletnie pominęli.

Bo ten cukierkowo-neonowy świat jest naprawdę świetnie wykreowany. Bardzo dopracowany, dopieszczony, wcale nie odstaje od amerykańskich produkcji tego typu. Inspiracje Tarantino są na każdym kroku. Nie tylko jeżeli chodzi o obraz, ale także muzykę, która jest bardzo… zmienna, a niektóre kawałki (jak np. House of Rising Sun) to nawet nie jest puszczenie oka, a bardzo jasne odniesienie.

Tylko że sama historia jest bardzo, bardzo przeciętna. Liczyłam na to, że wątki głównych bohaterek zostaną lepiej poprowadzone, bo był potencjał. Dodatkowo w ogóle nie jest wyjaśnione, jak to się stało, że Romeo i jego pobratymcy zainteresowali się tym biznesem, skoro kochają kobiety w swoich rodzinach. Dlatego ja wielokrotnie miałam spory dysonans – z jednej strony „kupił” mnie ten klimat, z drugiej nie było wyważenia między poważnymi treściami, a humorem (którego też jakoś dużo tutaj nie ma). A przez to te krótkie odcinki i tak mi się dłużyły.

Więcej opowiadam tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=T0HWSwrYf7E