Trudno mieć jakiekolwiek zastrzeżenia, bo chyba wszystko zagrało tu perfekcyjnie. Kilka motywów z pierwszego sezonu zostało powielonych, tyle, że podanych z większą mocą, przez co jest kilka epickich momentów (szczególnie powrót Jedenatki). Kluczem do sukcesu całego serialu jest nawet nie sama historia (która wypada lepiej, niż poprzednio, głównie za sprawą większego zagrożenia potężniejszym przeciwnikiem), ale relacje między postaciami i cudowny retro klimat (muzyka wymiata). Dostaliśmy niby znowu to samo, z tradycyjnym więcej i mocniej, ale opłaciło się, bo bez zbędnych kombinacji ST smakuje po prostu najlepiej.

Ulubione momenty sezonu:
-odkrycie przez Joyce potwora na filmie z Halloween,
-Nancy i Jonathan u Murraya,
-powrót Jedenastki.