...i to nie tylko jeśli chodzi o ST, ale seriale ogólnie. Od pierwszego do ostatniego odcinka to scenariuszowa katastrofa :
- statyczne i nudne postacie, fatalne dialogi, w których te kukły wylewają z siebie żale co dosłownie pięć minut ("Mike, jesteś jej sercem, pamiętaj o tym", no litości),
- cała masa zbędnych i rozwleczonych do granic wątków (cały wątek rosyjski został tam wprowadzony tylko po to, by przywrócić Hoppera i by Joyce miała jakieś zajęcie),
- dziury fabularne (skąd Enzo znał adres Joyce?),
- brak jakiejkolwiek wiarygodności postaci, które albo odznaczają się niebywałą zdolnością do wyciągania zaskakująco trafnych wniosków na podstawie wątpliwych przesłanek (zegar bije cztery razy, więc Vecna potrzebuje czterech ofiar, przecież to oczywiste!)
- albo zachowują się jak totalni kretyni, byleby tylko popchnąć fabułę do przodu (tak, doktorze Brenner, umieszczanie psychopatycznego mordercy wśród obdarzonych supermocami dzieci to doskonały pomysł, na pewnie nie spróbuje nimi manipulować).

Podsumowując - pierwszy i drugi sezon uwielbiam i tym bardziej nie wierzę, że czwarty ma tak wysokie noty. Jestem w stanie zrozumieć dobre recenzje w prasie, bo to marketing. Ale że zwykli widzowie tak łykają te bzdury bez żadnej popity to jakiś wyższy level abstrakcji.