Osobiście uważam że serial nie był taki zły, chociaż relacje i historie bohaterów interesowały mnie mocniej od wątków nadprzyrodzonych które poza pierwszymi epizodami wypadły dość słabo. Całość polecałbym raczej traktować jak eksperymentalny miks chirurgów z kreacją Tima Burtona nakierowaną na pastisz Kinga. To może trochę dziwny punkt widzenia, ale uwypuklający to co moim zdaniem w serialu zasługuje na szczególną uwagę, czyli umiejętny mariaż elementów horroru i czarnego humoru. Gra aktorów była momentami nieco drętwa ale dało się to jakoś znieść. W tej kwestii ciekawie prezentowała się postać Otta który momentami swoim dziwactwem budował ciekawszy klimat niż upiory. Postać Stegmana moim zdaniem również została odegrana nie najgorzej, chodź na finiszu nieco zabrakło jej impetu lub może momentu catharsis? Który mógłby jednak wypaść bardzo cukierkowo w hollywoodzkim wydaniu. Efekty specjalne były całkiem przyjemne dla oka. Postać mrówkojada była z pewnością szczególnie trudna biorąc pod uwagę rok produkcji i serialowy budżet, a była jednym z najlepszych efektów generowanych komputerowo. Dopóki nie zaczęto ich nadużywać a na ekran nie wkradły się tandetne motywy było naprawdę nieźle.
Pod tym kontem jak i pod wieloma innymi zawodzi ostatni odcinek. Rozstrzygnięcie finału po prostu zalewa nas kiczowatym 3d, piorunami i latającymi kośćmi. Pod kontem reżyserii i montażu ostatni odcinek to kompletne dno, ilość bez sensownie powtórzonych scen sięga limitów wytrzymałości widza. Do tego powtórzone sceny wstawione są bez dodatkowych cięć przez co zajmują jeszcze więcej czasu niż powinny. Jakby tego było mało wkradło się tam kilak błędów związanych z kierunkami montażu. Jeśli chodzi o rozstrzygnięcie z punktu widzenia scenariusza mamy kolejną klapę, dostajemy brakującą garść informacji których się już domyśliliśmy na temat mery na tacy. Po czym bohaterowie cofając się w czasie za pomocą czarodziejskiej kredki ratują młyn przed pożarem. Gdyby nie ta kredka, z automatu z napojami w dodatku, może dałoby się to znieść... Jednak na pewno nie poczujemy się zaskoczeni motywem naprawienia błędu z przeszłości ponieważ został wykorzystany już po raz drugi w serialu i to w sposób jeszcze bardziej nachalny niż za pierwszym razem. Motyw złego chłopca który już od połowy serialu przykuwał moją uwagę bardziej niż ten związany z Mery nie został w ogóle rozstrzygnięty, ale może to i lepiej, sądząc po tym że o upiorze doktora dowiedzieliśmy się jedynie iż był zimnym sadystą.
Mimo to, pomijając fatalny ostatni odcinek, na którym już wystarczająco się na znęcałem, serial był całkiem przyjemny. Zaklasyfikowałbym go raczej jako film obyczajowy o tematyce spirytystycznej niż horror a mimo to parę scen zdołało wywołać jako takie napięcie.