Na początku jest chaotycznie, nerwowo, przesadnie. Do około 6,7 odcinka ogląda się trudno.

Ale jakoś w połowie 1 sezonu nagle zaczyna się lubić bohaterów.
Zaczyna się trzymać kciuki za Maxa i jego decyzje.
Zaczyna się lubić przyjaźń Maxa i Helen.
Zaczyna się lubić przyjaźń Iggiego i VJeaya:),
Zaczyna się lubić Laure.

Nie wszystkie wątki są dobre. Dretwy jest chirurg, jego dziewczyna prawniczka i uczeń młotek :), nie lubię wątku Elli, ale to jakoś znika, tj. Można to oglądać bez zgrzytow.

Sezon 1 kończy się naprawdę zaskakująco.
Sezon 2, do 12 odcinka na razie :), to równy, uczuciowy serial.

Jest w tym serialu wielka naiwność, jest ukłon w stronę idealizmu. Ale miło było poznać ludzi, którzy mają jakieś cele, którzy nie są przestępcami, którzy niosą pomoc i którzy doświadczają i dobrych i złych uczuć.

Czekam na rozwinięcie wątków w 2 sezonie :). I czekam na Maxa i Helen:) :) :)