Mam to tego serialu wyjątkowy sentyment. Nie tylko dlatego, że był ciekawy, miał fajny klimat, a tytułowa piosenka była super. "Złote miasta" są pierwszym serialem, jaki został pokazany w Telewizji Polskiej w poniedziałek od rana. Dzisiaj to nie wydaje sie niczym szczególnym, ale wtedy to było wielkie wydarzenie. Nadszedł dzień, w którym telewizja się zmieniła!

Kiedyś - tak, były takie czasy - nie było internetu, smartfonów, VOD, Ipli itp., a telewizja odgrywała większą rolę, niż dzisiaj, Oglądało się mniej, ale za to wszystko wydawało się tak wartościowe i tak ważne. Przez trzydzieści parę lat ludzie układali sobie plan dnia według ramówek telewizyjnych (np. w czwartki o 20:00 jest kryminał), a gdy był jakiś zachodni serial, miliony ludzi się zbierały przed telewizorami. Były tylko 2 kanały telewizyjne i być może trudno w to dzisiaj uwierzyć, ale obowiązywał taki zwyczaj, że w poniedziałki nic nie było w telewizji, a nadawanie zaczynało się dopiero po 16:00. Widać to w scenie z "Nie lubię poniedziałku", tylko że tak pozostało jeszcze do roku 1992. I nagle wszystko się zmieniło. W jedynce pojawiła się "Kawa czy herbata", a po niej programy edukacyjne, każdy dzień to inna dziedzina naukowa, w poniedziałki były programy do nauki języków obcych. Program w obu kanałach był wreszcie ciągły, nawet powtórki i reklamy były lepsze od kilku godzin tzw. "obrazu kontrolnego" z towarzyszącym mu głośnym, ciągłym piskiem (do dzisiaj nie wiem, po co to tak piszczało). A w dwójce "Tajemnicze złote miasta", które można było obejrzeć jeszcze przed wyjściem do szkoły.