Pamiętam ten film z dzieciństwa i dokładnie przez obejrzenie go tam samo nie lubię klaunów. Niedawno przypomniałem sobie tę produkcję i muszę przyznać, że praktycznie przez cały czas trzyma w ogromnym napięciu. Ja tam bardzo wczułem się w głównych bohaterów, gdy byli małymi dziećmi. Niestety zakończenie bardzo psuje film, strasznie kiczowe i nie pasuje do reszty - pasuje jednak do Kinga ;)

Ja po tym filmie nie lubię także balonów.

Nienawidzę clownów! Jak byłam smarkaczem (lat 6?) ktoś z rodziny, rozmyślnie czy też nie puszczał mi ten film nie zaznajomiwszy się z jego treścią (myśląc że skoro na kasecie video jest uśmiechnięty clown to pewnie coś wesołego i dla dzieci). Porcja "IT" 3 razy w tygodniu. Trauma do końca życia T_T Kocham Tima Curry'ego całym sercem i resztą wnętrzności, ale tą rolą starł moją psychikę na proch.

mam to samo, oglądałam ten film mając jakieś 12 lat i do tej pory mam uraz do klaunów, nie lubię ich..

po tym filmie z dziecinstwa do dzisaj nie lubie klalnow:) hehe

Pierwszy raz widziałam to jako dzieciak, miałam może ze trzy lata. Kiedy wylądowałam w szpitalu, co noc śnił mi się Pennywise i jego pławiące się baloniki. Do tej pory, kiedy widzę klauna, uciekam, gdzie pieprz rośnie! :D

o cholera, sporo nas, pokrzywdznych przez "To'. ;-)

Kto wie, czy nie więcej... Dla przykładu: całe moje kuzynostwo też boi się klaunów po tym filmie :)

Ja mam dokładnie to samo. Musiałam go oglądać naprawdę jako smarkula, bo nie pamiętałam fabuły ani nic właściwie poza obrazkiem, kiedy Pennywise wystaje z łopatą i z tą swoją czerwoną czupryną z grobu... I ten obrazek spędzał mi sen z powiek przez wiele nocy. Po latach dowiedziałam się co to był za film i do tej pory, kiedy widzę jakieś zdjęcia z niego przechodzą mnie ciarki... Brr.... No i teraz na klauny nie mogę patrzeć nawet na plakatach cyrkowych, a co dopiero na żywo :-S

:/ nigdy więcej żadnych klaunów.