Zaczęłam to oglądać 3 lata temu i bylam zachwycona klimatem i że w ogóle ludzie robią takie rzeczy (brak przyzwyczajenia do brutalności i moje początki z anime).
Pierwszy sezon był poprostu piękny, w drugim zaczelo mnie nudzić odchodzenie od głównego załorzenia, jakies sledztwa, corpo i nieustanna nawalanka (która w dalszych sezonach staje sie bezustanna i niewiadomo po co się toczy (cóż, nie czytalam mangi, w której pewnie jest wyjaśnione)).
Trzeci sezon troszku jeszcze ma jakąś fabułę odnośnie Quinx, ale też akcja skupia się na typowym przechwyceniu kogoś.
Sezon 4 to jakaś wyje*ana w kosmos porażka, mój tyłek nigdy nie czuł takiego odrętwienia, calość ma zbyt wiele, że tak się wyrażę, nieruchomych scen (uroki anime...). Noi ta powalaąca oprawa graficzna... Dla poównania obejżałam sobie po wszystkim najpierwszy odc. i już nie będę nic dodawać.
Każda walka musi zawierać wyczerpujący monolog (lub też odpowiedź) o tym okrutnym świecie i o tym co jest ważne, czego nie możemy zapomnieć, bo kimże wtedy będziemy... spuszczony, przysłonięty kudłami wzrok i... boku wa...
Do tego reinkarnacje nieśmiertelne odrodzenia Kanekiego i nie tylko. Postacie umierają po kilka razy (a przynajmniej otrzymują takie obrażenia (wiem, że ghule itd. no ale blagam)). Cały tułw to wielka ziejąca dziura? No problem, zamiast zaatakować ponownie, popatrz na mnie kiedy ledwie stoję na nogach i wyglaszam jaki kiedyś byłem.
Trupy wstają z martwych zanim jeszcze umrą, nie ma już znaczenia kiedy ktoś ginie, bo w natępnej chili widzimy że stoi obok i cieszy ryja. Wielka zamiana stron, nie wiadomo kto jest z kim - jedna wielka kaszana.

Podsumowując sezony 2, 3 i 4 zesrały sę tak obficie na sezon 1, że zostal on tylko ledwo dychającym papierkiem w tym jednym wielkim szambie.