Dobra decyzja

Plan ma fajny fanserwis odnośnie gatunków filmowych. Ale lepiej by się oglądało z nowymi postaciami. Niektóre wątki które były główne wypadły strasznie blado robiąc z bohaterów swoje własne parodie, inne ciekawsze jak nieczyste zagrywki jednego z prowadzących, były paradoksalnie krótkie. Brakowało jakiegoś pozytywnego zaskoczenia, znajomości się głównie sypały a ci co się nie lubili, nie lubili się dalej.

W trasie, to mamy standardy jeśli chodzi o filmowe podróże, parę razy USA, zaczyna się od Egiptu... lokacje są tylko dla samych lokacji i dość mało było w nich pierwiastka innych kultur, no, początkowo dość nieźle autorzy sobie z tym radzą ale z czasem, to chyba tylko Chiny się wybiły. Bohaterowie stali się jeszcze większą parodia siebie samego i to do tego stopnia, że najbardziej zepsuta osoba z pierwszego sezonu stała się tutaj jedną z najbardziej w pożądku...

Niestety, po trzecim sezonie, seria leci na łep, z serii dla nastolatków (a pod koniec sezonu 3 dla takich młodszych nastolatków) zaczęła się robić seria dla dzieci z tanim humorem, romansami które kiedyś nawiązywały do klasyk filmów dla nastolatków z lat 90-tych zamieniły się z typowymi romansami z kreskówek dla najmłodszych.

nowych wersji nadal nie nadrobilem, ale zrobilem rewatch pierwszy od chyba 10 lat oryginału. Ta baja się nie starzeje. Równie wciągająca i dobrze napisana co zawsze. Nie jestem fanem reality showów. WTP to jedyne jakie jeszcze kiedyś obejrzę. Swoją drogą w szoku jestem jak stary jest ten wątek. Dawno temu WTP oglądałem kilka razy w roku, potem trochę wypadła z obiegu, ale ogromną frajdę dał powrót do niej gdy już nie znałem całości na pamięć bo dużo detali wyleciało z głowy:P

To prawda , seria się nie starzeje, też nikt za bardzo nie zrobił czegoś podobnego. (Pewnie zrobił, ale nie przybiło się). Wyspę, plan i w trasie swego czasu to puszczali prawie bez przerwy, w soboty specjalne megamaratony, puszczali to tylko o głupich porach, akurat jak były lekcje w gimnazjum... Błędem było, że CN adresowało to do wszystkich, po drugim sezonie, przez to łagodnieli w czasie gdy powinni dorosnąć wraz z widzami.
Widziałem pewne dyskusje fanów o postaciach, niektórych wątków nawet nie zauważyłem. A może to dlatego, bo twórcy potraktowali je po macoszemu.
Nie mniej jedna z niewielu kreskówek którą oglądało się dla historii, akcji i romansów, nie tak jak inne które niby też to chciały sprzedać, ale tylko "humor" był zjadliwy.
I fakt, teraz widzę, że wątek sprzed 10 lat. A przeglądałem akurat od najnowszych.

moim zdaniem ten tytuł dużo traci w polskiej wersji, wszyscy brzmią "swojsko" ale w oryginalnej wyraźnie słychać manieryzmy konkretnych postaci. Po głosie można poznać kto jest nerdem, kto narcyzem, kto jest czarny itp. Dialogi są lepiej napisane i odegrane gdy z treści nie odziera ich lokalizacja.

Wiele lat temu kumpel polecał mi serial animowany przerysowani, ale to nie to samo. Miało momenty i było pełno humoru, tylko takiego obleśnego. Coś co w wyspie było gdzieś czasem dla smaczku w przerysowanych było na każdym kroku (a w sumie jeszcze wulgarniejszy humor był normą). Może kogoś to bawi, ja jednak wolę jak obok żartów jest treść. Miło popatrzeć jak te dzieciaki w trakcie tego show poznają pełnię swoich możliwości (niektóre) przełamują bariery, odnajdują bratnie dusze itd.

Najlepszą bają świata i tak jak dla mnie bezdyskusyjnie avatar, ale wyspa to i tak klasyk który gorąco mogę polecić każdemu (chociaż ludzie w moim wieku i starsi odarci z sentymentu do tej serii pewnie by się nie umieli na nim dobrze bawić - ale jak ktoś obejrzał to kiedyś dawniej jak był bardziej wyluzowany to myślę nie zawaha się do tego wrócić "na starość")

No nie wiem. Moim zdaniem polska wersja pasowała do osobowości bohaterów. Radosny Owen, podstępna Heather, delikatny DJ, badboy Dankan, wariatka Izze... Może dialogi są lepiej napisane, ale przynajmniej nasi nie robili fuszerki tak jak później z standardami głosów, które usilnie kopiują to z USA.

Przerysowani to z tą świnią? Bleee... Może jakbym miał 11 lat to oglądałbym to z wypiekami na twarzy. Teraz to czasem sobie nawet puszcze jakąś pojedynczy odcinek jakiegoś delikatniejszego serialu i mnie rozkłada jak twórcy starają się obchodzić wszelkie śmiechy z seksu, przekleństw, białych facetów...

Myślę, że totalna porażka, mimo, że bohaterowie mieli gdzieś 16 czy 18 lat, to jednak bardziej dla 12-14 latków. Potem to chyba tylko amice dają nastolatką to co faktycznie chcą zahaczyć. A nie tak jak te "młodzieżowe" o śpiewających nastolatkach.

Szkoda, że seria czasem łagodniała, że kontynuowała wątki które powinny się zamknąć, że zaczęli stawiać na stereotypy a nie tak jak pierwszy sezon na inne spojrzenie na klasyki dla nastolatków z lat 90-tych.
Nie mniej, zawsze dobrze będę wspominał wyspę i plan.