Galadriela...
Pamiętacie majestatyczną, tajemniczą Galadrielę w trylogii Petera Jacksona?
Jej sława ją wyprzedzała, zanim pojawiła się na ekranie, wiedzieliśmy, że zobaczymy kogoś niezwykłego i nie było rozczarowania. Piękna królowa, władczyni. Unikano jej wzroku, bo był przenikający, czytała w myślach i w sercu. Jednak jednocześnie było w niej coś tak pociągającego, że zauroczył się nią platonicznie nawet krasnolud Gimli. Wzbudzała jego szacunek i tęsknotę. Potrafiła porozumiewać się z innymi bez wypowiadania słów, myślami. Była opanowana i spokojna, a jednocześnie biła od niej siła i godność. Jak inne elfy posiadała różne, niezwykłe zdolności. Ukazała się Frodowi, w chwili jego kryzysu i dzięki słowom otuchy i jej obecności, która rozproszyła mrok, Frodo dźwignął się i ruszył dalej. Pokazano też jej kobiecość, delikatność i czułość. Tak wiele wspaniałych cech…
Jak tu polubić teraz Galadrielę od Amazona, która wydaje się jej zaprzeczeniem. Zamiast mądrości głupota, nieokrzesanie i nieobycie. Zamiast tej która daje rady, sama musi je otrzymywać od przypadkowych osób, bo wydaje się tak autystyczna społecznie. Wrzuca jednym ruchem ręki 3 żołnierzy do lochu, ale nie używając jakiejś swojej mocy, czy nawet siły, tylko dlatego, że żołnierze okazali się być „szturmowcami z Gwiezdnych Wojen”. Włamuje się przez okno do komnaty chorego człowieka i dopiero wtedy do niej dociera, że chyba przegina…
Scena pościgu przez orków…
To chyba miało być nawiązanie do jednej z końcowych scen z Drużyny Pierścienia, gdzie Boromir, który niejako zdradził Froda, nie zdał testu i chciał go zaatakować, gdzie mieliśmy dobrze nadbudowaną tą relację, na koniec odkupuje swoją winę ratując hobbitów i ginąć w ich obronie. Mamy tam slow motion, latające strzały, dźwięk jakby w oddali. Scena poruszająca, robiąca wrażenie i gdy „wszystko wraca do normy” okazuje się, że tak Boromir umiera, to nie sen, to rzeczywistość, brutalna w dodatku. Natomiast tutaj ot biegną bohaterowie, do których przynajmniej ja nie przywiązałam się emocjonalnie, nie ma tu poruszającej historii ani o odkupieniu, ani żadnej innej, w dodatku wiadomo z góry, że wszyscy przeżyją, bo jeszcze nie odegrali większej roli. W poczuciu żenady, po nieudolnie nawiązanej kliszy względem DP, przewinęłam tą scenę…