Próbowali odtworzyć Californication, gdzie główny bohater, Hank Moody, miał pieniądze, charyzmę, specyficzny styl bycia i mimo całego chaosu w życiu, jednak mógł się podobać. A tutaj mamy nieuczesanego, nieogarniętego ćpuna i pijaka, z którym nikt normalny nie chciałby mieć nic wspólnego, ale scenariusz musi się kręcić, jak to w polskich produkcjach, czyli pełno tam sytuacji i dialogów, które nigdy by się nie wydarzyły i nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Hank, mimo wad, był błyskotliwy i autoironiczny. Tutaj mamy tylko smętną kalkę z polskiego blokowiska, ale za to z obowiązkowym pie*****kiem egzystencjalnym i dekadencją spod Żabki.

Już oglądając lata temu Californication byłem sceptyczny co do tego jak ogromne powodzenie miał Hank, ale masz rację, miał chociaż kasę i charyzmę, a fikcja to fikcja, więc dało się przymknąć oko. A tutaj to jest istna obraza płci żeńskiej pod płaszczykiem pseudointelektualnego pie……