Serial jak najbardziej na plus - wciąga i daje widzowi możliwość myślenia razem z główną bohaterką kto jest za wszystko odpowiedzialny.
Muzyka i klimat, jak to u Burtona, klasa.
Ale...
Naprawdę nie ma Addamsow w Addamsach. Dużo lepiej bym się bawiła widząc jakąś nowa postać, która kreuje się na detektywa (Sherlock Holmes w szkole pełnej nadprzyrodzonych istot). Tutaj patrząc na wersję Wednesday detektywa, czułam się jakoś dziwnie. Za bardzo jej zależało i była zbyt zaangażowana. Wednesday, która pamiętam i uwielbiam, zawsze była zamknięta w swoim świecie: tortur, nauki i wiecznego nie przejmowania się niczym. Uważam, że Ortega była świetna, ale jej twarz była dla mnie otwartą księgą. Pomimo wiecznie utrzymanej pokerowej twarzy, jej oczy zdradzały każda najmniejszą emocje.
Następnym punktem była Morticia i Gomez, którzy byli obleśni, a nie namiętni w swojej relacji. Niestety chemii między nimi nie widziałam ani trochę. Plus czemu zrobili z Morticii taka wiedźmę, która nie troszczy się o swoją córkę? Ta dwójka w ogóle nie wzbudziła mojej sympatii (choć aktorów uwielbiam).
Na koniec wujek Fester, który także nie przekonal mnie do swojej osoby.
Podsumowując, bawiłam się dobrze, ale bawilabym się jeszcze lepiej, gdyby nie nazywali się Addams.