Jako że kocham historię, a jej nauka najlepiej mi idzie poprzez oglądanie filmów tudzież seriali, postanowiłam poświęcić trochę czasu produkcji canal +. Chociaż to nie było łatwe zadanie - po obejrzeniu pierwszego odcinka nie miałam za bardzo pojęcia co się dzieje. Czarne dziecko? Ale o co chodzi? Serial wciągnął mnie dopiero koło piątego odcinka. Za to drugi sezon był przyjemnością do oglądania, widocznie "siadł" scenarzystom. Nie mogę tego powiedzieć o sezonie trzecim - pierwsze trzy, może cztery odcinki były bardzo dobrze. Następne - takie sobie. Niby trzymały w napięciu, ale czekałam tylko na to, aż dobiegną końca. A koniec? To też mnie zawiodło. Zamysł dobry, ale czy to było najlepsze zwieńczenie tej historii? Nie jestem przekonana.
Tyle jeżeli chodzi o własne odczucia. Nastrój, intrygi, walka o władzę, morderstwa, zdrady - to wszystko dodawało niebywałej pikanterii. Na pewno poniekąd również odzwierciedlało to, co się działo w "Złotej klatce" Ludwika XVI, chociaż nie powiem, zawodzi nieco fakt, że to intrygi przejmują ten serial. Nie fakty historyczne.
Do tej kwestii twórcy podeszli na luzie. Szczególnie trzeci sezon jest tego dowodem - kompletnie zlano kolejność takich wydarzeń jak ślub Marii Ludwiki z Karolem II, śmierć Marii Teresy Austriaczki i Jeana Baptiste'a Colberta czy cofnięcie edyktu nantejskiego. To wszystko tutaj zostało wymieszane i ja sama nie wiem, co o tym sądzić.
Jeżeli zaś chodzi o grę aktorską, jestem trzy razy na tak. Zapewne jak większości największą przyjemność sprawiało mi patrzenie na Filipa Orleańskiego tj. Alexandra Vlahosa, który - śmiem twierdzić - przyćmił każdego, włącznie ze swoim ekranowym bratem. Sam Ludwik wypadł blado, bez charyzmy, momentami tylko było w nim widać tę wielką pewność siebie, jak przystało na Króla Słońce. Ten Ludwik tylko błyskał pięknymi oczami i zaciskał wargi. Chociaż nie powiem, ciekawa była ta wewnętrzna walka Ludwika, więc być może można mu wybaczyć ten brak wyrazistości.
Na moje produkcja solidna, z wielkim rozmachem. Operowanie światłem, tło, każdy drobiazg dopieszczony. W pamięć zapadł mi moment, w którym Filip dowiaduje się o tym, że Kawaler Lotryński został wtrącony do więzienia. Książę padł na kolana płacząc tuż pod obrazem przedstawiającym mękę pańską. W ciemnym pokoju. To i wiele innych zrobiło na mnie ogromne wrażenie.
Serial - mimo wszystko - jak najbardziej godny polecenia.