Świetny serial. Sam się zbierałem do niego bardzo długo, mimo że tytuł mignął mi tylko
przypadkowo. Dziwne że jest tak mało popularny. Cieszę się że na niego trafiłem, bo tradycyjnie
nie zawiodłem się na HBO. Po pierwszym odcinku miałem mieszane odczucia. Do tego format
obrazu 4:3 i kiepska jakość. Czuć było lata ciążące na serialu. Byłem jednak do takich warunków
przyzwyczajony :) - po np. Six Feet Under. Po następnym odcinku już poleciało, klimat wciąga
niesamowicie.
OZ jest zbudowany fantastycznie. Pierwszy raz chyba oglądam serial, w którym jest tak wielu
bohaterów i wszyscy pokazani się w różnych płaszczyznach. Wielu da się lubić, wielu
nienawidzić. Bardzo często te odczucia się zmieniają i mieszają. Wspominałem znajomym, że
go oglądam, ale nikomu nie będę tego wprost polecał. Być może musi nadejść ich czas żeby
sami trafił na ten serial i sami do niego podeszli. To prawdziwa perełka, dobrze ukryta wśród tych
masowych odgrzewanych kotletów. Z jednej strony to źle dla twórców serialu, w innym wypadku
pewnie mieliby większy profit - na co jak najbardziej zasługują. Z drugiej strony cieszę się, bo
dzięki temu serial przez swoją małą popularność jest wyjątkowy.
Wprawdzie jest wiele absurdów, ale świat w "Krainie Oz" to świat magiczny, tam rzeczą mogą
toczyć się na własnych warunkach. Było wiele wątków humorystycznych, jak i wzruszających.
Polecam każdemu, naprawdę pełna paleta emocji. Miło było też zobaczyć znajome twarze
aktorów z nowszych produkcji, których niekiedy miałem za "szmaty serialowe", gdyż czasami
nigdzie indziej ich nie spotkamy. Teraz jednak widzę, że to prawdziwi aktorzy i jak najbardziej
zasługują na szacunek i podziw. Gra aktorska w Oz to mistrzostwo. Nie ma słabych punktów.
Każda jedna postać jest idealnie prezentowana, tak że wierzymy iż czyny jakie popełnili
więźniowie naprawdę są ich częścią. Przykładowo Omar White - świetny komizm postaciowy,
mimo czasami ciężkich wątków uśmiech cisnął się na usta w momencie jak można było
usłyszeć jego wiązanki, albo mistrzowskie reakcje :D.
Serial ma coś w sobie mistycznego, surrealistycznego. Sam motyw zburzenia czwartej ściany
przez Augustusa jest już rewelacyjnym pomysłem. Sceny w których Cyril bawi się pacynką, tak
jakby to jego stare oblicze sprzed wypadku dochodziło do głosu. Było w tym coś dziwnego, ale
też strasznego. Takich scen było wiele i za to ten serial polubiłem. Nie dość, że całościowo
trzyma poziom, to zawiera te krótkie chwile gdzie widać prawdziwy geniusz kina.
Nie za często się udzielam na forum, tym razem mógłbym pisać wiele dobrych rzeczy na temat
tego serialu. Nie ma to jednak sensu, lepiej polecić tą perełkę aby każdy mógł sam się
przekonać czy ona do niego trafia czy też może nie.