Michała Żebrowskiego. O ile rozumiem ogólne śmiechy i drwiny z polskiego filmu i serialu, tak na kreację Geralta zaprezentowaną przez Żebrowskiego nie można powiedzieć złego słowa. On nie grał Wiedźmina, on był Wiedźminem.

Hm, mam do tej kreacji sentyment i również uważam, że Żebrowski bardzo dobrze się spisał. Ponoć Michał dostał list od Sapkowskiego, który chwali za dobre aktorskie przedstawienie postaci.

Ja miałem swoje inne wymarzone typy w stylu: Marcin Dorociński, Mads Mikkelsen, Josh Holloway, Anson Mount.

Cavill dostał rolę tylko ze względu na to, że mu bardzo zależało. Wątpię, żeby Netflixa stać było na gwiazdę poważnego kalibru... pewnie i Cavill był z tych bardzo drogich.

Żebrowski w roli Geralta był przekomicznie wręcz śmieszny. Coś jak Dyblik w roli Sylwana.

Mads, Anson tez by dal rade, tylko go pilnowac z tusza. Ba, nawet na Mamoe bym sie zgodzila, jakby go troche odpakowali, bo chlopak juz od lat robil za takich wojownikow ponurych i ma doswiadczenie w choregrafiach walk, a jak byl szczuplejszy to by sie nadal i peruki glupiej by nie musal nosic.

Muszę powiedzieć, że Mamoa to ciekawy pomysł. Czemu nie, to mogłoby być ciekawe doświadczenie. Jak dla mnie Idris Elba też mógłby zagrać Białego Wilka.

Trochę ten twój wpis niekonsekwentny. Na początku wymieniasz ewidentne słabości filmu, które również dostrzegam i które moim zdaniem go dyskwalifikują jako dzieło filmowe samo w sobie, abstrahując od wierności książce AS.
Następnie piszesz, że gdyby pominąć niezgodność z książką, to ogląda się go dobrze. Na koniec dajesz mu 1 w skali Filmweb. Trochę nie rozumiem, co właściwie chcesz przekazać i IMHO trochę dokładasz argumentów tym, którzy dobrze oceniają tego gniota i jednocześnie narzekają na przesadzone emocje i irracjonalne podejście fanów książek Sapkowskiego.
A co do samej oglądalności serialu, to napiszę tylko jedno subiektywne spostrzeżenie, bo obiektywnych ocen było już dużo.
Od piątku udało mi się (w większości zmusiłem się) obejrzeć 6 odcinków, z czego 2 ostatnie przypadkiem przy rodzinnym obiedzie. Jak tak dalej pójdzie, to cały sezon będę oglądać dłużej, niż zajęło mi przeczytanie całej sagi wiedźmińskiej bez Pani Jeziora, której wtedy jeszcze nie było.
Nie miałem po tym serialu jakichś wielkich oczekiwań, nie spodziewałem się też przesadnej wierności książce, ani umiejętności scenarzystów do oddania klimatu książek Sapkowskiego. Chciałem, żeby to była po prostu dobra, profesjonalna produkcja i rozrywka na poziomie zbliżonym do GOT.
Czyli na wiele nie liczyłem, ale to jakiego gniota otrzymałem, zrealizowanego na dodatek za tak duże pieniądze i przez niby-profesjonalistów, mocno mnie zaskoczyło.

Serial i adaptacja serialu to dwie różne rzeczy. Można faktycznie uznać za sprzeczność te dwie strony "prawdy", które tutaj prezentuję. Pierwsza wynika z dosyć wnikliwej oceny serialu jako fan powieści. Pojawiają się liczne błędy produkcji, które dostrzegamy wtedy gdy próbujemy zrozumieć obraz. Ta druga ocena, o której mówisz dotyczy oglądania lub próby oglądania z innej perspektywy, spróbowałem się zdystansować od uprzedzeń i oglądać to dzieło jako rzecz kompletnie niezwiązaną z Wiedźminem. Spróbowałem zapomnieć o tym, że jest to ten Wiedźmin. Rzeczywiście jest to możliwe pod warunkiem takim, że nie będziemy analizować akcji i przestaniemy ją porównywać. W zasadzie jest to w pewnym sensie bezrefleksyjne oglądanie. Wtedy rzeczywiście można dostrzec, że Wiedźmin nie jest niczym bardzo odbiegającym od innych produkcji Netflixa (serialowych). Na poziomie zwykłego widza bez jakiejkolwiek wiedzy o powieści lub o grach to jest obcy i niezrozumiały świat. Zwykły widz nie analizuje, nie nazywa, on po prostu przeżywa to co widzi bez specjalnych przemyśleń - immersja ich porywa i "odmużdża", dla takich widzów ten serial wyda się mimo wszystko atrakcyjny. Stąd punktuję co można uznać za atrakcyjne/dobrze zrobione.

Moja ocena wynika z moich osobistych oczekiwań - ja chciałem adaptacji zgodnej z książką najbardziej jak się tylko da. Po tytule autorzy serialu dają mi takie prawo, to jest ich sygnał, że serial to Wiedźmin autorstwa Sapkowskiego. A z takim bagażem ocena nie może być dobra bo ta adaptacja nie jest dobra. Gdyby nie nazwali tego adaptacją książek Andrzeja tylko np. "Łowca potworów w białej peruce" - to dostaliby lepszą ocenę.

Hissrich osobiście podeszła do produkcji z uprzedzeniem i tym serialem chciała wypowiedzieć batalię rasizmowi. Nikt nie wie po co, nikt nie wie dlaczego. Rasizm w szczególności pojmowany przez jej środowisko amerykańskie. Czy twórcy GoT stosowali takie sztuczki? Sztuczki bo to nie jest działalność pro publico bono, to był marketing. GoT pokazuje nam, że ludzie na świecie się różnią - bardziej, mniej. W wiedźminie mamy przedstawioną multikulturowość współczesnej Europy (o ile w ogóle tak jest). Problem tylko polega na tym, że Wiedźmin nie był takim tworem, był wzorowany złotym czasem średniowiecza europejskiego ... któremu daleko do multikulturowości dzisiejszej. Takie osobiste krucjaty nigdy nie kończą się dobrze bo to przeinacza dzieło - zamiast rzemieślniczej dokładnej roboty otrzymujemy zdeformowane, politycznie poprawne widowisko, które ma walczyć z uprzedzeniami. Ja ewidentnie oczekuję czego innego od "filmu akcji" - zbyt mocna współczesna poprawność polityczna definitywnie działa dyskwalifikująco. Do kina na film akcji idziemy przecież mieć rozrywkę, a nie przeżywać historię ciemiężonych ludów Ameryki kontynentalnej. Ogólnie w ramach filmu akcji nie idziemy na batalię patetyczną o równość ras/płci/końcówek form żeńskich.

Na koniec mam takie pytanie, jeżeli zastąpimy zielone Driady (częsty sposób (kolor) ich przedstawiania) na czarne Driady, czy już sam taki zabieg nie jest rasistowski w pewnym sensie? Zmieniamy kolor skóry z książki, bo ten nam nie pasuje, na inny, który w czyjejś opinii jest lepszy. To jest w porządku?

Ok, rozumiem, przy czym trochę przeraża mnie twoja umiejętność oglądania serialu, zapominając, że znam fabułę. Trochę mi to niebezpiecznie zahacza o rozdwojenie jaźni ;)
Ja natomiast, po obejrzeniu całości spróbowałem dokonać innego zabiegu, mianowicie wyobraziłem sobie, jak oceniałbym ten film, nie znając wcześniej fabuły i poprzez porównanie z tym, jak punktuję inne pozycje wyszło mi, że gdyby to był serial na podstawie scenariusza oryginalnego, to dałbym mu pewnie solidne 6. Natomiast przy całym zmarnowanym potencjale, który zapewnia powieść AS, dałem mu, całkowicie uzasadnione 3.
U mnie problemem nie jest sama niezgodność z fabułą książki, tylko zepsucie świetnej fabuły, gdzie każda zmiana jest zwyczajnie na znacznie gorsze niż oryginał, a często nie ma ona żadnego uzasadnienia praktycznego, związanego z produkcją serialu. Do tego oczywiście dochodzą wspomniane wcześniej błędy: obsady, dialogów, efektów specjalnych, zdjęć, scenografii etc.

Hahaha, rozbawiłeś mnie! :D Interpretować można na wiele sposobów, oceniać też, jest wiele dysonansów i mogą pojawić się zaprzeczenia - w sumie jest to jakieś rozdwojenie jaźni ... ba, a nawet roztrojenie!

Ciężko się nie zgodzić z Twoją racją.
Prawdą jest, że przy porównaniu powieści z serialem na pierwszy plan wypływa fakt, że serial nigdy nie dorówna książkom ... są na wielu płaszczyznach zbyt bogate, a serial od razu poddaje ten wyścig ... nawet się nie stara oddać klimatu, głębi, humoru, relacji bohaterów, światopoglądu. W ten oto sposób powstał nowotwór.

Ja się z tym nie do końca zgadzam. To, że jest to trudne i często kończy porażką, nie znaczy, że jest to zadanie niemożliwe. Film, pozbawiony wielu środków, które ma książka, posiada jeden podstawowy środek, którego żadna książka nie posiada, a mianowicie grę aktorską.
Potrzebny jest do tego co prawda talent, ale historia kinematografii dowodzi, że można przekazać bardzo wiele poprzez emocje, poprzez jedno właściwie wypowiedziane zdanie, jeden gest, wyraz twarzy, ale również poprzez muzykę, poprzez odpowiednie światło, zdjęcia. Dlatego to się nazywa sztuka filmowa. Można też oczywiście wiele zepsuć i odrzeć wszystko z magii i prawdy. I to właśnie się świetnie udało pani Schmidt i reszcie ekipy.

Tak. Zadanie jest jak najbardziej możliwe, ale nie w kontekście tego serialu. Można się łudzić, że serial wyjdzie na prostą drogę... ale jakoś w to nie wierzę, a przynajmniej jestem bardzo sceptyczny.

Książki są podane jak na tacy, wszystko jest gotowe nie potrzeba niczego wymyślać, upraszczać, komplikować, kombinować. Tam już wszystko jest tak jak trzeba. Wystarczy tylko przeczytać ze zrozumieniem. Znawcy musieli nam koniecznie pokazać, że się znają... I pokazać, że wiedzą lepiej o co chodzi w Wiedźminie.

Zastanawia mnie, gdzie leży problem? Może tłumaczenie Sapkowskiego jest tak niezrozumiałe dla typowego Amerykanina? Może faktycznie poruszone kwestie w książce są zbyt trudne do pojęcia przez inną kulturę?

Ktoś pisał, że ten serial powinni zrobić Rosjanie :)
Ja wcale nie uważam, że to jakaś hermetyczna literatura. Wręcz przeciwnie, Sapkowski starał się być dosyć uniwersalistyczny i raczej mu to wyszło, sądząc po liczbie tłumaczeń i sukcesie książki za granicą. Może ciut lepiej zrozumieliby to Anglicy lub Francuzi lub inna nacja europejska, ale wcale niekoniecznie. Amerykańscy filmowcy potrafią nakręcić wszystko, tyle, że nie wszyscy.

Kinematografia rosyjska jest chyba najbardziej niedoceniona. Sądząc po efektach amerykańskiej produkcji to w zasadzie nie ma nic do stracenia.

Może powieść i nie jest hermetyczna, ale dlaczego pozostaje niezrozumiana?
Wnoszę to po tym czym nas raczyli - ten koszmarek złożony z nietrafionych pomysłów - serial. Gdzie jest przyczyna?

Z drugiej strony ktoś się cieszył, że książka promuje kulturę słowiańską i właśnie wcale nieprawda bo nie ma tam wyjaśnień wielu terminów. Mówiąc o czarownicach są np. nawiązania kulturowe do Czarownic z Salem bo przecież Amerykanie nie mają takich wiedźm jak my mieliśmy... I tutaj pojawia się prawdziwa przepaść w znaczeniu wielu ważnych zagadnień, wyobrażeń, mitów.

Tez uwazam, ze powinni Rosjanie, np. Wijem pokazali jak dobrze potrafia pokazac pewne, wspolne nam elementy kultury i fantasy, ale jednak nie zgodze sie, ze tylko oni, po swojemu i nie pilnowani. Scenariuszy i dialogow powinien pilnowac Sapkowski i jakis dobry zachodni scenarzysta, bo jezeli chodzi o scenariusze to my wciaz tego nie umiemy po zachodniemu z czasow, gdy je robiono porzadnie i po staremu.

Ciekawe, że właśnie nikt nie przypilnował tej strony dialogowej. Chyba myśleli, że mogą zrobić dialogi dosyć minimalistyczne jak w Taboo i wszystko zakleić mamrotaniem Hardego, które wyszło swoją drogą bardzo dobrze.

Pamiętajmy o tym, że wykonanie takich tłumaczeń to zadanie ekstremalnie trudne. Niektórych żartów nie da się przetłumaczyć więc próbowano oddać w inny sposób ich sens ... w takich sytuacjach widać ile zostało utracone. Wiedźmin nie rzuca śmiesznymi anachronizmami tylko jest powszechne, współczesne "f@ck". Mam wrażenie, że próbowano na nowo wszystko zrobić, co nie oznacza, że lepiej.

Tlumaczenia sa w ogole bez jego konsultacji i z tego co wiem to nie oddaja nijak stylizacji, nawet takiej pod nich.

Nigdy się tym nie interesowałem, ale jak oni przetłumaczyli moje ulubione "panie wiedźmin"? Mr Witcher? Sir Witcher?

W serialu ten zwrot, w jakiejkolwiek formie, nie pada ani razu.

Brzmi pokracznie nie?

Aha, jeszcze drobiazg polemiczny i niepolemiczny.

1. Bagiński - skąd pomysł, że jego obecność w serialu powinna się mu przysłużyć? Ok, dość zdolny grafik i animator, ale pojęcie i doświadczenie, w produkcji filmów aktorskich na poważnie, ma żadne. Oprócz tego, zraził mnie, gdy usłyszałem jego komentarz na temat 8 sezonu GOT, który jak wiadomo był totalną porażką i kpiną z ludzi. Wygłaszał mianowicie jakieś bzdurne banały w stylu: zawsze się znajdzie ktoś, komu się nie spodoba. Mnie osobiście nastrajało to dość sceptycznie wobec jego potencjału jako producenta i całego projektu Wiedźmin.

2. Strzyga - czy mi się wydaje, czy strzyga to była zdeformowana i potworna, ale jednak dziewczynka lub przynajmniej do dziewczynki podobna, posiadająca cechy ludzkie, "czerwone ślepia, rude kudły". To, co zaprezentował Netflix to była jakaś bezkształtna kupa mięcha, która dodatkowo uparcie rzucała Wiedźminem po całym gmachu, nie robiąc mu żadnej krzywdy, zamiast próbować zrobić użytek z zębów, czy pazurów. Kolejna próba poprawiania Sapkowskiego, która nie wyszła temu serialowi na dobre.

Niestety masz rację, nie żeby bolało mnie przyznawanie racji, ale szkoda, że tak Bagiński to schrzanił -
w jednym wywiadzie przyznał, że był odpowiedzialny za to, żeby odcinki miały spójność jako całość.

Wiesz, jak ktoś startuje z tekstem o jakiejś bliżej nieokreślonej krytyce, że "zawsze znajdzie się ktoś, komu się nie spodoba", to to nie przypomina dyskusji tylko od razu jest to pozycja defensywna. Nie stwierdził tym nic nowego! To takie bezcelowe. Przyznano później (twórcy lub osoby dokonujące rewizji pierwotnego materiału), że sceny były źle skrojone w przypadku GoT i pominięto wiele wątków ukazujących sensowną przemianę Danki w diabła wcielonego.

A to dobre pytanie, należałoby sprawdzić jak Andrzej opisuje bo nie pamiętam. Jedynie śmieszyło mnie, że ta strzyga wygląda trochę gumowo.

Strzyga w opowiadaniu, komiksach i grze zostala opisana jako cos postury i proporcji gorylicy, beczulkowata w klatce, z grzywa ruda, zebiskami i pazurami ala rosomak. Tak, tez sie zgadzam, ze te potwory z serialu wygladaja jak zombiaki ala Ash, tyle, ze Asha bym tak nie obrazala, ze reprezentuje niski poziom, bo po pierwsze pierwsze filmy to byly lata 80 i robione chalupniczo i te efekty tam sie bardzo dobrze bronia do dzis, a po drugie w najnowszej adaptacji serialowej, co poniektore paskudy naprawde robily wrazenie - np. ten demon taki trzesacy sie w fazie czy dzieci Ruby. Kudy tam slabym potworom Baginskiego do nich.
A sama walke Geralt ze strzyga wygral na zasadzie dominacji samca alfa, przejecia do szpiku kosci jej prawdziwej natury, dzikosci, ktora uderzyl w nia zwrotnie.

Ash to klasyka gatunku, ale gumowe rekwizyty wpisywały się tam w konwencję horroru w stylu gore - prześmiewczy horror. I faktycznie, wiele potworów już wyglądało śmiesznie od początku bo taki był zamiar.
Wiedźmin jednak nie jest horrorem. I takie gumowe laleczki zbyt bardzo przypominały mi śmieszne kukły z Asha ...albo te tragiczne gumiaki z polskiego Wiedźmina.
Efekt mnie nie powalił, ale rozczarował.
Jest mnóstwo przykładów moim zdaniem, w których modele i gumowe atrapy są lepsze od najlepszych efektów komputerowych - np. Gwiezdne Wojny.
W wiedźminie jakoś to nie pykło, mam wrażenie, że chcieli przyoszczędzić i zrobili słabą robotę...

Zgadzam sie, wiekszosc punktow b. dobra, w moim komentarzu odnosnie serialu mialem wlasnie jeszcze napisac (i zapomnialem) o tym jak Yennefer zatrzymala krasnoludy po czym ochoczo rzucila sie do walki wrecz ostrzami z duzo silniejszymi fizycznie zamiast korzystac z magii. Wybaczcie ale czarodziejki w swiecie Wiedzmina nie sa tak glupie jak showrunnerka serialu zeby cos takiego robic. Sluszne pytanie, jest to rasizm w czystej postaci, koniunkturalny bo zielonoskorych ludzi nie ma na naszym swiecie wiec nie beda protestowac, a zbyt mala ilosc czarnych aktorow by takie protesty dzis urodzila.

Taak! Ta scena kłuła w oczy.
Gdybym miał do wyboru najpotężniejszą broń na świecie i sztylet ... to wybór chyba jest oczywisty mając w pamięci, to że Yennefer chciała zabić smoka...
W ogóle te czarodziejki jakieś takie niepełno-sprytne wyszły w tym serialu.

Trochę nie rozumiem jak można w filmowych adaptacjach książek protestować, że jest za mało aktorów o jakimś pochodzeniu etnicznym.
Sapkowski w powieści swojej zawsze precyzuje takie rzeczy jak choćby kolor skóry, jeżeli ktoś nie przywiązuje do tego wagi jako show runner - to równie dobrze możne olać każdy inny detal w książkach

Odcinek ze smokiem to cześć po której odpadłem. Nie dam rady tego oglądać. To jest dno z mułem. Ten odcinek był tak głupio nakręcony że bolały mnie oczy. Serial dla pół-mózgów.

Tak to jest jak "szyje" się serial pod widzów ze 160 krajów.
Myślę, że gdyby zrealizowali wizję z powieści i nie wszczynaliby różnych swoich udziwnień dla poprawności politycznych to byłoby widać jakiś sensowny pomysł na serial bo to chyba jego zabrakło.

Swoją drogą skoro "show runnerka" twierdzi, że dostoswano serial pod sporą widownię, to skąd wniosek, że największym problemem na świecie jest rasizm skierowany w afroamerykanów?

Jeżeli już mówimy o rasizmie to jest znacznie więcej jego objawów i to w odniesieniu przecież do innych etniczności ... nie tylko do jednej.

Ale GOT tez byl wizja pod 160 krajow i jakos mu nie zaszkodzilo rozumne pokazanie, ze odpowiedni kontynent, kraj, klimat to przewaga jednej rasy, a niedobor innej...

Aha i uwazam, ze ocena 1 to jednak przegiecie tak samo jak 9 czy 10. Ten serial jest slaby lub sredni, a to nie jest odpowiednik 1.

Tylko GoT - nie mam pewności bo nie czytałem - jak opowiadali znajomi miał większą zgodność pod tym względem niż Wiedźmin.

Zdecydowanie ocena 1 nie jest przegięciem. Ja oglądałem serial Wiedźmin, a miałem wrażenie, że to paszkwil polityczny pod tytułem "Białowłosy".
Naprawdę nie sięgam po serial fantasy, żeby oglądać zagrywki politycznej Amerykanów, którzy wstydzą się swojej historii tak bardzo, że aż muszą psuć tym produkcje rozrywkowe.
Wątek walki z rasizmem i to tylko w odniesieniu do niektórych, przeinaczenia fabularne, nieuzasadnione zmiany charakteru bohaterów i ich umiejętności, zachwiany porządek przyczynowo skutkowy, dewaluacja wartości ukazanych w książce - to wszystko pokazuje niespójny obraz całości. Narracja serialu przeczy sama sobie. W takiej sytuacji nie ma możliwości, żeby ładne obrazki z serialu załagodziły braki.

Zgadzam się z tymi punktami, poza punktem 13 (i tym o pochodzeniu Yen, ale było to już wyjaśnione wyżej). Smok poruszający szczęką w trakcie mówienia wyglądałby co najmniej śmiesznie. Sprawdziłem z ciekawości w książce - niby ryczał, mówiąc... Twórcy wybrali mniejsze zło, moim zdaniem. :)

Z tego co pamiętam, komunikował się telepatycznie.

Telepatycznie na pewno komunikował się jako Borch, ale czy jako smok też to dobre pytanie.

No dobra, jak mus to mus:
"Zwykła, niemagiczna - powiedziała Yennefer, marszcząc brwi. - Mnie jednak zastanawia coś innego. Nie można mówić artykułowanie, mając rozwidlony język. Łajdak używa telepatii."

Hahah, super cytat :D
No to znamy odpowiedź.

Ach i szkoda, ze takich wlasnie onelinearow nie ma tam z ust postaci w tym serialu.

Ale swoja droga mowlby tak jak weze w filmach, sepleniac :P

Hahaha, świetna puenta! :D

Smok nie poruszający szczęką w trakcie mówienia wygląda za to ... dosyć nienaturalnie - sztucznie, bo przecież smoki nie istnieją, ale jak coś gada to musi poruszać szczęką/ustami, chyba, że jesteś brzuchomówcą, ale wtedy to wyglada śmiesznie.
Teraz pytanie, wolisz smoka śmiesznego, czy sztucznego?
Myślę, że dużo nam może narzucać konwencja przedstawień smoków w popkulturze. Mnie przekonał Ostatni Smok z 1996 albo Hobbit z 2013 r. Tam smoki gadają tak jak człowiek.

Oj tak, Ostatni smok, to nadal swietny kanon fantasy i smokow w filmie. Zeby chociaz taki byl w tym wiesku, ech, a to przeciez lata 90...
Smok w Wiedzminie nie porszua szczeka, bo on rozmawial telepatycznie z bohaterami w ksiazce w swojej prawdziwej postaci.

Ponad 10 lat zanim powstał Polski Wiedźmin serialowy Ostatni Smok już był lepszy pod względem efektów :D
No właśnie to już wyżej się wyjaśniło :)

W wiekszosci mam podobne opinie, tylko ze ty w niektorych sam mijasz sie z prawda, bo nie pamietasz jak bylo w ksiazkach i bierzesz za wade to co tam tez bylo tak pokazane. A niby miano Lwicy to od czego sie wzielo? I nawet w tym serialu jest dwukrotnie wspomniana albo i trzykrotnie, bitwa gdy Calanthe miala 15 lat. Poza tym, ze sama szla w boj nie jest akurat najgorsza cecha tej postaci i dosc prawdopodobna historycznie i realnie, i w tym swiecie fantasy. Gorzej, ze tak jak piszesz wykastrowano ja z calej reszty charakteru i zrobiono inna postac niz byla. Nie taka w sumie zla jako ta nowa postac, ale nie ta co byla w ksiazce.

Nie kryję, mogę nie pamiętać niektórych rzeczy - cała seria to dosyć duże dzieło, żeby móc wszystko spamiętać.

Tylko w książce w aktualnej fabule nie mamy przedstawionej Calanthe w trakcie walki/walk. Są retrospekcje, ale ona nie chodzi w zbroi rozmawiając z Wiedźminem - są to zupełnie różne wątki czasowe. Jedyny jej osobisty moment walk to upadek Cintry. To bardzo nieakuratne przedstawienie Calanthe w serialu - w książce była już stara za Geralta.

Wybacz, ale tutaj Calanthe jest dosyć prostacka i arogancka, pokusiłbym się o stwierdzenie, że książkowa Calanthe miała znacznie więcej klasy.

Przesadzacie z jakością tego pierwowzoru jakim były książki. To była moja pierwsza fantastyka, i już sporo się zapomniało z tego. Serial fajnie mi odblokował wszelkie wspomnienia które wryły się do głowy dekady temu. Jednak można spokojnie powiedzieć, że same opowiadania były niespójne. Np. w Wyzimie z czasów strzygi nie było na stałe czarodziejów, a raczej wędrowali ze swymi kijami którymi mieli odpędzać psy szczute przez ludzi. W następnych częściach inaczej ich przedstawiono, a sama Triss była doradczynią Foltesta. W opowiadaniach było sporo przeskoków czasowych, tylko, że trochę spójnie wmontowanych. Opowiadania były luźno powiązanymi przygodami, po latach ułożonych w jednym zbiorze. Dopiero przy krwi efów zaczęło to mieć spójną jednolitą chronologie. Są to fantastyczne książki, ale nie jakieś idealny niedościgniony wzór.

Nie sądzisz że wcześniej Foltest i reszta dworu nie ufali czarodziejom i magii? Po odczarowaniu córki wolał mieć kogoś na stałe co by pilnował by się sytuacja nie powtórzyła. Saga jest bardziej spójna, bo opowiadania były tak pisane jakby na próbę, ale język i klimat był od początku więc troszkę pierdzielenie. Opowiadania mają swoją chronologie o czym już pisałem - w 1 Tomie wątek Strzygi jest najpóźniej, no dokładnie to ostatni Głos rozsądku. A tak to - Geralt wspomina Nivellena, potem jak dostał przydomek Rzeźnika, później jak zawiązało się jego przeznaczenie, pierwsza przygoda z Jaskrem i poznanie Yennefer. 2 tom jest już bardziej chronologiczny.

Historie musza się zgadzać chronologicznie w książce i podążać według łańcucha przyczynowo skutkowego bo inaczej... to byłaby słaba powieść. W filmach często jesteśmy przyzwyczajani do niekonsekwencji wydarzeń. Miło BlackPiterback, że zauważasz te braki.
Aderjan no jasne, masz rację Wiedźmin to gatunkowe fantasy, ale szczerze powiedziałbym, że dosyć wysokiej klasy.

Do dzieła to mu daleko, ale dać mu 1 to jest zwyczajnie niepoważne. Tragiczny ? są tysiące gorszych więc jak go można nazwać tragicznym ?

Czytałeś/aś serię książek o Wiedźminie?

Problem "Wiedźmina" Netflixa polega w dużej mierze na tym, że nie jest to serial dramatyczny. Jeśli weźmiemy popularne w tej dekadzie seriale jak Gra o Tron, Black Sails, Wikingowie czy The Walking Dead, to oprócz tego, że są to produkcje osadzone w gatunku przygodowym, fantastycznym, kostiumowym, możemy o nich spokojnie powiedzieć, że są to seriale dramatyczne (a przynajmniej mają aspiracje, by za takowe uchodzić). "Wiedźmin" takim serialem nie jest i nawet nie próbuje nim być. To czysto przygodowo - fantastyczna rozrywka. Myślę, że właśnie ów wybór konwencji jest tym, co tak wielu widzów rozczarowało. Błąd został popełniony już na samym starcie, bo gdyby producenci założyli, że chcą robić serial dramatyczny, podeszliby w zupełnie inny sposób właściwie do wszystkich aspektów produkcji filmowej, od reżyserii, poprzez scenariusz, grę aktorską, sposób pisania dialogów i ich wypowiadania przez aktorów, operowanie kamerą, montaż, scenerię, klimat, muzykę skończywszy na takich drobiazgach, jak wygląd statystów i pierdoły typu szczekający gdzieś w tle pies. ;) Wyżej wymienione seriale nie są oczywiście bez wad, jest ich nawet całkiem sporo, ale twórcy przynajmniej starają się, żeby widz uwierzył, poddał się tej iluzji, że ogląda prawdziwe postacie żyjące w prawdziwym świecie. Chodzi właśnie o ten realizm, ciężar opowiadanej historii, mroczny, surowy ton opowieści, itp. W takim serialu aktorzy wiedzą, że jeśli odgrywają scenę dialogową, to choć chwilę temu ich postacie zaszlachtowały jakieś zombie czy inne potwory, teraz grają tak, jakby występowali w dramacie obyczajowym. Niezbędne jest bowiem w szanującym się kinie rozrywkowym wyciszenie, wycieniowanie, zwolnienie akcji, potrzebne na złapanie oddechu, na zwykłą, spokojną opowieść o bohaterach. Tutaj i Cavill i reszta obsady jakby wiedzą, że nie grają prawdziwych ludzi, lecz fikcyjne postacie w umownym świecie fantasy. Ta umowność, sztuczność jest widoczna na każdym kroku. Nawet jak Geralt sięga po miecz i wkracza do akcji, leci ten sam przewodni motyw muzyczny, co od razu wręcz przypomina widzowi, że obcuje z czymś niepoważnym. Coś, co w serialu dramatycznym jest nie do pomyślenia. Wyobraźcie sobie, że w każdej scenie walki w GoT leci motyw z czołówki, no przecież to byłaby jakaś kpina. To dotyczy wszystkich aspektów, składających się na klimat opowiadanej historii. Mamy oto fantasy osadzone w realiach quasi-średniowiecznych. Gdzie jest zatem ten brud, ja się pytam. Gdzie ten mrok (taki prawdziwy, nie generyczny, jak w trzecim odcinku), gdzie ta posępna aura? Pal licho tę słowiańskość, jeśli nie kumali takich klimatów, mogli zrobić coś na wzór angielski, celtycki. To już stary, dobry "Robin of Sherwood" ma w sobie więcej mroku i mistycyzmu, a jest serialem... no cóż, analogowym ;) Równocześnie na Netflixie możemy oglądać film "Król". Nieważne, czy dobry czy nie, ale włączasz film i już po pierwszych kadrach, tempie, muzyce wiesz, że będziesz świadkiem konkretnej, poważnej, osadzonej w średniowiecznych realiach dramatycznej historii. Twórcy Wiedźmina mogli obrać ten kierunek, ale zrezygnowali z niego i zamiast solidnego serialu, dostaliśmy bajkę, jakich wiele.

O, dzięki za rzeczowy komentarz. Zgadzam się, błędów było wiele i sumując je wychodzi dziwaczny obraz. Myślę, że lepiej nie będzie. Powinni darować sobie realizację serialu właśnie z tego powodu, że zakładali z góry poprawność polityczną, inny klimat, inny gatunek, inny przekład językowy, inną historię na dobrą sprawę. Serial nie spodoba się fanom sagi, ale też nie wiem jak ma się spodobać świadomemu i konsekwentnemu widzowi. Powstała głupiutka akcja, która tym lepiej "wchodzi" im się mniej myśli.

Zgadzam się, serial dla gimbusów.

Typowy Polaczek, który na wszystko narzeka.

Narzekaniem nazywasz krytykę serialu? Zweryfikuj w słowniku swoją pomyłkę. Inaczej wygląda jakbyś się obraził.