to wpływ mnicha :p

Co nie zmienia faktu ze kompletnie nierealistyczny, znając mentalność wikingów nawet romansik z kapłanem nic by nie zmienił - a jeżeli tak, to nikt nie pozwoliłby mu dowodzić.

Jakoś w połowie IXw. odnotowano ogromne (chociaż przejściowe) sukcesy misyjne w Skandynawii. Ansgar miał nawrócic całą Północ. Nie wszyscy Wikingowie byli głusi na argumenty chrześcijańskich duchownych.

Mimo wszystko w przypadku Ragnara jest to zabieg mający na celu sprawić ze będziemy sympatyzować z głównym bohaterem, nie ma nic z cech historycznego/tego z legend Ragnara.
Bardzo nie podoba mi się ugrzecznianie tego serialu na każdej możliwej płaszczyźnie sprawiając ze wikingowie są mniej brutalni i straszni niż byli w rzeczywistości.

To dopiero w trzecim sezonie. W drugim nawet słodki Athelstan zamordował na zimno młodziutkiego mnicha, a potem poderżnął gardło biskupowi.

Moim skromnym zdaniem przekazy, o których wspominasz pod względem proporcji między prawdą a propagandą można porównać do wczesnej twórczości L. Riefenstahl ;)

I told we should kill him- rollo

I told we should kill him- rollo

"Postać Ragnara lubiłem do czasu, dopóki nie zorientowałem się ze twórcy celowo wrzucają do jego charakteru cechy pseudo-człowieczeństwa."
Ale Normanowie nie byli jaskiniowcami, mieli swój system wartości oparty na wierzeniach i tradycji. Natomiast postępujące ucywilizowanie Ragnara (bo chyba tak powinnam rozumieć "pseudo-człowieczeństwo"?) jest jak najbardziej logiczne - jako skutek wymieszania kultur, odkrywania i prób zrozumienia innych metod opisywania i pojmowania świata. Postępu nie da się zatrzymać, rozwijasz się albo zwijasz.

"Z tego co czytałem w różnych źródłach historycznie Ragnar był naprawdę niebezpiecznym wikingiem któremu cechy serialowego Ragnara były obce - na początku serialu myślałem ze jego postać zacznie ewoluować i będzie stawała się coraz bardziej psychopatyczna - gdy wykonywał krwawego orła byłem wręcz pewny ze tak właśnie będzie, a w 3 sezonie okazało się ze odwrotnie, Ragnarowi przyrodzenie więdnie na starość."

Nie zgodzę się z Tobą, ponieważ byłoby to zwyczajnie niekorzystne dla fabuły. Ragnar w wydaniu jakie proponujesz byłby na dłuższą metę niestrawny, a jego decyzje trudne do umotywowania. Raczej nielogicznym jest wyposażać w jakiś głębszy psychopatyczny rys kogoś, dla kogo ważne jest dobro rodziny i społeczności. Oczywiście można by było założyć, że dzięki zdradom i intrygom przejął władzę, sprawował rządy tyranii, wszystkie żony wziął sobie siłą, w przerwach między rajdami na zachód produkował synów .... hm. Taka koncepcja postaci wyeksploatowałaby się już w 1szym sezonie.

Moim zdaniem w Ragnarze jest więcej z oportunisty niż psychopaty. Nie rozlewa krwi, gdy można negocjować, walczy, kiedy jest to konieczne, zawiera sojusze, które uznaje za korzystne, bez uprzedzeń kulturowo-religijnych, otacza się dość egzotycznymi ludźmi. I jest cholernie niebezpieczny. W końcu najgroźniejszą bronią nie są mięśnie lecz umysł :)

Uczłowieczenie Ragnara to celowy zabieg twórców, żeby widzowie mieli się z kim zżyć, polubić i może niektórzy - utożsamić he.

Ragnar w tym serialu z każdym sezonem staje się jedną ze słabszych postaci. Dodać do tego coraz gorszą grę Travisa, który wszystkie uczucia gra jedną miną.. grrr. Jak dla mnie on gra teraz bardziej niezrównoważonego Flokiego niż męskiego, odważnego Ragnara Wikinga. Czy się złości czy się cieszy zawsze zaciska te swoje szczęki i wygląda jakby coś przeżuwał. Gdy Rollo się złości widzimy wkurzonego Rollo natomiast Ragnar... mruży oczy i zaciska szczęki, mruży oczy i zrobi kilka kroków jak pijany koleś, zaciska szczękę i wydusi coś przez zęby. Aktor psuje postać jak tylko się da.

Gdyby Ragnar nie był choć trochę sympatyczny to raczej nie oglądał bym tego serialu żeby nie kibicować samym mordercom i złodziejom.Wogóle to gdy Wikingowie robią jakiś napad zawsze jestem po stronie napadanych ...