Ale to nie jest film, który ogląda się dla zagadki lecz dla tej scenografii, kostiumów i klimatu:)

Tak? Ja jak widzę gatunek kryminał to oczekuję zbrodni, zagadki i tak dalej. Scenografia może byc jak najbardziej dobrym dopełnieniem.

Ja nie widzę żeby ktokolwiek, cokolwiek próbował tutaj coś udowodnić. Bohaterka jest po prostu ciekawą osobowością. Jest może troszkę przerysowana, ale jest to celowy zabieg - jak to w filmach. Poirot też niektóre cechy ma przerysowane i ok - rozumiem, że próbowano zrobić w ten sposób serial bardziej interesującym. Mi bardzo dobrze ogląda się pannę Fisher :)

Żeby film, serial był dobry muszą być spełnione wszystkie warunki, a nie częśc. Dziś wybór jest spory.

Zgadzam się z Messaliną co do wymogów stawianych przez Nią dobrym serialom kryminalnym, watek kryminalny musi być mocny, odpowiednio zawikłany, także co do oceny "Poirota" (jest wręcz doskonały w tej ekranizacji z Suchetem, całkiem przepadłem za tym serialem, mimo że seriali z zasady unikam), wstępnie się zgadzam z oceną "Panny Fisher", musze obejrzec więcej odcinków. Choć teraz przez chwilę się zawahałem co do żelaznej reguły o niezbędności odpowiednio skomplikowanego wątku kryminalnego, bo przypomniałem sobie "Gliniarza i prokuratora", gdzie bywało z tym nie najlepiej, ale tam wyrównywali to pewną wrażliwością w ukazaniu dramatu CZŁOWIEKA, w "G. i Prokuratorze" zawsze widziałem jakieś współczucie wobec ludzi dotkniętych dramatem, jakies wejrzenie troche głębiej w ludzi (nawet w samego prokuratora i w gliniarzy). Choć w "Poirocie" psychologizacja też była niezła, a sam detektyw, zresztą katolik, nawet modlący się czasem na różańcu (wyraźniej to widac w wersji książkowej kryminałów Christie) miał w serii powieści angielskiej pisarki funkcję jakby kapłana, objawiało sie to nie tylko w tekstach, ale i nawet po części w serialu TV, gdy wygłaszał te swoje z lekka kaznodziejskie mowy wobec "rytualnie" zebranych na końcu odcinka bohaterów wydarzeń.Też w pewnych reakcjach Poirota - takich jakby ojcowskich wobec uczestników dramatu - PRZED zbrodnią.

Sorki, ale jak mnie się coś nie podoba, to po prostu tego nie oglądam :-)))

Żeby cokolwiek ocenić najpierw trzeba obejrzeć chociaż 1/4
Obejrzałam tyle ile trzeba i tak jak mówisz dalej nie oglądałam.

Większość zagadek Christie zgadłam przed końcem. Tu nie wiem, bo dopiero zaczynam, ale nie są wiele słabsze. Jednak to bardziej rozrywka niż kryminał na serio.

To w takim razie jeśli jesteś młoda, to może zatrudnij sie w policji - jeśli ktoś odgaduje zagadki Christie wcześniej, zasługuje na podziw. Mnie to bardzo rzadko kiedy się udawało.

A może po prostu dla każdego co innego jest łatwe/trudne do przewidzenia, w sensie inny typ narracji książkowej odpowiada innym osobom i inaczej je naprowadza? Tu faktycznie jakiś fajerwerków i wielkich zwrotów akcji nie było, ale podobał mi się sam kostiumowy klimat.