irytują mnie w The Glades tanie chwyty i niedoróbki. Do tanich chwytów zaliczam zdarzające się od czasu do czasu wypowiadanie w tym samym momencie przez parę bohaterów tych samych zdań, co ma świadczyć chyba o ich pokrewieństwie. Niedoróbek wspominać nie będę, zamiast tego wyleję swój żal na zbliżające się, moim zdaniem, pożegnanie z Kiele Sanchez grającą Callie Cargill, albo przynajmniej zerwanie relacji między postacią Jima Longwortha a Callie. Wywiało ją daleko od niego, to akceptowalne. Lecz to budowanie napięcia między nimi, przygotowywane jej wiecznymi studiami i niedyspozycyjnością, w połączeniu z anielską cierpliwością głównego bohatera jest nieprzekonujące. Podobnie nieprzekonujący jest jego gniew? bardziej pasowałoby to określić tak jak dzieci dzisiaj mówią - foch, podczas rozmowy telefonicznej, gdy dowiaduje się, że Callie jednak zrobiła sobie przerwę w nauce. Szczęka mu chodziła tak jakby miał "nerwotiki". Słabe to było.

Niech wywalą ta śliczną aktorkę, której postać nie ma w sobie nic z życia i zrobią z tego dobry kryminał, bo na razie to się robi kino melodramatyczne.

Nie wiem jak Was, ale mnie końcówka 10 odcinka zaskoczyła.

No cóż. Nie chodziło tylko o tę konkretną przerwę, ale o ogół sytuacji, że ma czas dla wszystkich, na rozmowy z Carlosem o pracy, imprezy, ale nie jest w stanie wygospodarować parunastu minut na rozmowę z jego osobą, co oczywiście jest dość mocno naciągane, zważywszy, że zaledwie parę odcinków temu dość często się odwiedzali, więc jego oburzenie jest niezrozumiałe.