Niestety, chłopak musiał mnie zmusić do obejrzenia pierwszego odcinka. To ja byłam tą stereotypową osobą, o której mówili w programie - która boi się osób z Zespołem Downa, stroni od nich, nie chce ich poznawać. Dlatego tak bardzo płakałam w trakcie oglądania - przede wszystkim nad sobą. Już po pierwszym odcinku przepadłam i właśnie kończymy drugi sezon. Nigdy nie widziałam czegoś tak wzruszającego, zmuszającego do refleksji, do zastanowienia się nad sobą. Bohaterowie to Ludzie przez wielkie "L", dzielni, prawdziwi, pokonujący przeciwności, waleczni, ale także zabawni, uczuciowi i bardzo inteligentni. Jestem fanką wszystkich i każdego z osobna! Poruszyli mnie swomi mądrymi wypowiedziami, przemyśleniami. Teraz marzę o poznaniu kogoś z Zespołem Downa. Wielkie ukłony również dla Przemka Kossakowskiego - jesteś GOŚĆ!, jakby to powiedzieli uczestnicy :)
Dziękuję za ten program i mocno kibicuję w powstaniu kolejnych sezonów!