Początek wgniótł mnie w ziemię. Katastrofa samolotu, piękne, podwodne miasto które wydaje się
być bezpiecznym schronieniem, w końcu scena, w której na moich oczach wypruwa flaki
człowiekowi, a ja muszę wyjść żeby wywabić ją ze schronienia... pierwsze spotkanie z Tatuśkiem i
Siostrzyczką... albo w szpitalu, kiedy przechadzam się zalanym korytarzem, ale nagle gaśnie światło i z
szafki wyskakuje szalony doktorek.
Co tu dużo kryć, to super gra z niesamowitymi bajerami. Walki ze splicerami są epickie, i dużo frajdy
sprawia mi szukanie radyjek czy podglądanie splicerów albo spotkania z duchami, dzięki czemu
mogę poznać lepiej to pokręcone, ale jednak magiczne miejsce, w którym chętnie spędziłbym
wakacje. Ech, marzenia :)