Nie Corvo, lecz Daud – tragiczny bohater, którego chwalebne czyny nie zostały zapamiętane. Ciągnie i przerzuca jeszcze szerszy oraz bardziej widoczny pomost do drugiej części, przy okazji dopowiadając historię z The Knife. Daud niczym zaszczute zwierzę stara się przeżyć, choć jedynie Odmieniec śledzi jego los. W ostatnich odruchach człowieczeństwa może albo siać śmierć, albo odkupić winy, a nawet pogodzić na moment zwaśnione gangi i dać nadzieję Cesarstwu. Mechanika gry bez zmian, za to z fajnymi miejscówkami. Szczególne wrażenie robi rozpadające się Brigmore z sabatem wiedźm. Tu wkracza motyw obrazów, które stanowią swoistego rodzaju teleport, za pomocą którego można opętywać inne dusze. To nie tylko fajny wizualnie gadżet, ale też dobrze osadzony w grze artefakt. Wszakże od początku serii obrazy stanowiły jedne z bardziej cennych znajdziek, a Corvo przybywa do Cesarstwa i niemal na samym początku historii widzie właśnie obraz rysowany przez Sokołowa. PS: Infiltracja rewidentem <3
czytaj dalej
