Zgadzam się, miałem podobnie. Ogólnie uwielbiam survival horrory pokroju Silent Hill, te w stylu Amnesii nie bardzo, grając w samą Amnesię zwyczajnie się nudziłem i jej nie dokończyłem. Fanów Amesii proszę o nie chłostanie mnie za to. Outlast został mi polecony przez znajomego, odpaliłem i czekałem tylko na moment, w którym się znudzę i wyłączę grę... Takowy moment NIE nastąpił. Ubiegłej nocy grałem coś około 2 godzin i dziś w nocy zamierzam kontynuować. Gra świetna, wciągająca, mimo że wielu woli Amnesię. Czytałem gdzieś wypowiedź w stylu, że w Outlaście mamy "tylko" psychicznych, a w Amnesii mamy potwory. "Tylko psychicznych"? Toż to właśnie jest gorsze! Potwory nie istnieją i wszyscy o tym wiemy, natomiast obłąkani i niebezpieczni ludzie jak najbardziej! Nic na mnie nie działa bardziej niż psychiatryki! Po skryciu się Milesem pod łóżkiem tudzież w szafce srałem ze strachu i nie wychodziłem z ukrycia dobre kilka minut. Ci psychiczni walający się po korytarzach, ich rozmowy, krew, krzyki... no wyśmienite, wyśmienite! Klimat niesamowity. Gry jeszcze nie oceniam, najpierw ją dokończę i myślę też, że wrócę do Amnesii po ukończeniu Outlasta, żeby jeszcze raz na nią spojrzeć i dokładnie określić, co mnie w niej tak nudziło, co takiego jest w Outlaście czego nie ma w Amnesii. Czy to ci obłąkani tak mnie przyciągają? Być może, zawsze bałem się psychiatryków, w podstawówce dzieci chciały być strażakami, piłkarzami i piosenkarzami a ja chciałem być psychiatrą :P Tak, jak można być psychiatrą, skoro się boi psychiatryków? Lubię się bać :D Oczywiście dorosłość zweryfikowała te marzenia i psychiatrą już raczej nie będę, ale coś z tymi psychiatrykami jednak mam, że tak mi się podobają :D

Gra dla mnie jak na razie to 9/10, zupełne zaskoczenie, spodziewałem się nudy, a bawię się świetnie!