Outlast to całkiem ciekawy survival horror, w który całkiem przyjemnie się grało. Główny bohater gry, czyli Miles Upshur to człowiek, który pragnie obnażyć całemu światu prawdę na temat przerażających eksperymentów na ludziach w szpitalu dla umysłowo chorych Mount Massive Asylum. Jak ma się fabuła? Jak dla mnie nic ciekawego, pseudonaukowe eksperymenty na ludziach, jakieś obrzędy voodoo. No, ogólnie niezbyt oryginalnie. Mimo to, gra jak na 2013 rok ma genialną grafikę, co w połączeniu z kamerą Milesa, z włączonym trybem nocnym daje ciekawy efekt, przez co łatwo obraz pomylić z rzeczywistością.
Jednakże fabuła nie jest specjalnie wciągająca, nad wyraz powtarzalna i niezbyt ciekawa.
Przez pierwsze półtorej godziny byłem zażenowany poziomem klimatu i strachu tej gry. Nie jest specjalnie straszna.
Jestem trochę bardziej wymagającym graczem i naprawdę kilkadziesiąt zmasakrowanych zwłok na metr kwadratowy czy wolniejsi od Milesa przeciwnicy nie robią specjalnego wrażenia.
Niestety gra jest dość uboga, nie oferuje żadnych zagadek i przypomina bardziej dłuższą minigierkę. Jedyne co się robi w tej grze, to ucieka się przed przeciwnikami, przechodzi z punktu A do B lub pociąga się jakąś dźwignię, aby przejść dalej. Porażka. Najbardziej śmieszyły mnie opinie, że Outlast jest powiewem świeżości w gatunku survival horror. Naprawdę, oprócz kamery zamiast latarki nie ma tu żadnej nowości. Raczej regres w przypadku Amnezji, która polega na tym samym. Strach psuje w dużym stopniu to, że przeciwnicy są od nas wolniejsi, zaś Miles Upshur nie męczy się, zwinnie skacze po gzymsach, jest dwa razy szybszy niż Usain Bolt na speedzie i nigdy się nie męczy. Gra ma swoje momenty, czasem potrafi wystraszyć, ale nic poza tym. Dodajmy do tego również mierną i strasznie oklepaną fabułę, a gdyby ta gra nie byłaby indykiem, to nie zasługiwałaby na ocenę inna niż 5/10. Bowiem tej grze nie można zarzucić braku potencjału, zwyczajnie został on zmarnowany.