Wydobyłem go po ponad 20 latach z otchłani zapomnienia, jakimś cudem udało mi się go odpalić na Windowsie 10. Swój pierwszy egzemplarz zdobyliśmy z któregoś czasopisma. Mam do tej gry mocno ambiwalentny stosunek, ale na plus na pewno wypada klimat i charakterystyczna soczewka odpowiadająca za lunetę oraz noktowizję. Niestety duch czasu nie okazał się dla tej produkcji łaskawy a często trafiające się glitche potrafią sprawić, że utkniesz w miejscu na zawsze (zapisywanie gry na początku każdego poziomu dla swojego świętego spokoju jest koniecznością). Łamigłówki (jak choćby ta z bankiem danych pod koniec gry) również nie zawsze wypadają korzystnie, ale nie potrafię pozbyć się wrażenia, że Pył miał potencjał na to by stać się czymś znacznie więcej niż się okazał, nawet jeśli nie miał szans rywalizować z zachodnimi produkcjami. Gra zyskała swoją rzeszę fanów, była nawet przez lata patchowana i wspierana przez jednego z deweloperów (prowadził blog work in progress), ale wszelkie przejawy zamiłowania wobec tej gry w większości można tłumaczyć jedynie nostalgią.