Kiedyś przeczytalem, że jedni tej gry nienawidzą, a inni kochają. Należę zdecydowanie do tych drugich. Tych pierwszych nie jestem w stanie zrozumieć.


Po ograniu pierwszej części stałem się fanem serii!

Pandora była niemal tą samą grą więc nie byłem jakoś specjalnie pod wrażeniem. Los chciał, że usunał mi się save w lokacji, której nie lubiłem (Jerozolimia prawdopodobnie) i już nigdy nie wróciłem do tej gry.

Chaos Theory wydawała się z początku najlepszą z serii grą, ale po kilku godzinach gry stwierdziłem, że jest to niemal kopia poprzednich część z lepsza grafiką. Nudne misje, lokacje i wszystko niemal powtarzające się. To co mnie bardzo ukuło to wracanie po ukończeniu misji na początek mapy, w miejsce w którym zaczęliśmy grę, by ewakuować się i przejść do nastepniej misji. To było bardzo denerwujące i zakończyłem grę. Nie czułem ani satysfakcji z gry ani przyjemności.

Za to Duble Agent to gra odświeżona, z ciekawą fabuła, postaciami i muzyka!
Początek, pierwsza misja jest nudna bo kopia tego co obserwowalismy w poprzednich częściach. Jednak to tylko wprowadzenie bo po jej ukończeniu oglądamy filmik, który wprowadza nas do ciekawej historii Sama Fishera.
Podobało się się podejmowanie decyzji, które miały wpływ na losy innych bohaterów lub naszą wiarygodność po jednej ze stron. My decydowaliśmy czy oszczędzamy kogoś czy nie, albo inaczej czy stajemy się dobrzy czy źli. Każda decyzja miała większe poparcie w jednej ze stron konfliktu. Niektóre decyzje bywały trudne, a ich konsekwencje wysokie.

Pierwszy raz kończąc SC wiedziałem o co w nim tak naprawdę chodziło. Fabuła jest przejrzysta i postacie zapadają w pamięć. Np. Emile, terrorysta w białym swetrze. Nie spoób go zapomnieć. Świetnie zdubingowany mający świetne dialogi. Groźny, nieprzewidywalny, ale opanowany gość, który potrafi przeklinać ostro w grze. Do tego nieco fanatyczny dążący w jedną stronę bez względu na konsekwencje.

Enrica też ma swój urok i głównie dla niej podjąłem jedną z trudniejszych decyzji w grze :)

Wielce polecam grę bo jest zdecydowanie najciekawsza i bardzo przyjemna.