(cd) Gra tego typu powinna wymagać zaangażowania, im więcej tym lepiej, żeby można było wczuć się w postać. Nie powinna polegać natomiast na wykonywaniu drobnych czynności, które jedynie uzupełniają pokaz slajdów. Podobał mi się styl walki wiedźmina, podobało mi się to, że trzeba było zorganizować walkę odpowiednio, żeby wygrać, jednak cóż z tego, skoro nie zdążyłam dobrze się rozkręcić a gra się skończyła.
Zbroję zmienia się co parę leveli, zioła zbiera się jak leci, może do czegoś się przydadzą, może nie ( w pierwszej części widać było z daleka co mi rośnie, tutaj wszystkie krzaki są praktycznie takie same), ciągłe bieganie w obrębie tylko jednej osady- no chyba, że fabuła łaskawie gdzieś przeniesie. Grając to czułam się odrobinę jak używając nieskonfigurowanego Windowsa- wszędzie za rączkę użytkowniku. Po co się zastanawiać, po co się wczuwać- to sobie zabierz, do czegoś się przyda, tam sobie pobiegnij, ale nie za daleko, bo musisz robić główny wątek.
Rozczarowanie, zwiększone dodatkowo przez ten powszechny zachwyt (skąd on?)